Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Γιορτάστηκε σήμερα 27 Μαρτίου με πολύ μεγάλη επισημότητα σε όλη την Ελλάδα, αλλά ιδιαιτέρως στο νομό μας, η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Γιατί πού αλλού θα μπορούσε να γιορταστεί καλύτερα αυτή η ημέρα παρά στον τόπο που διαθέτει το πιο γνωστό θέατρο της αρχαίας Ελλάδας, το θέατρο της Επιδαύρου, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα αρχαία θέατρα, το θέατρο του Άργους, σκαλισμένο πάνω σε βράχο, ανεξίτηλο να παραμένει και να περιμένει χιλιάδες χρόνια εκεί, στην έξοδο ή στην είσοδο της πόλης, εξαρτάται από πού έρχεσαι, και να μας δείχνει όχι την κληρονομιά μας αλλά τις υποχρεώσεις μας. Σ’ αυτές τις υποχρεώσεις δεν εκωφεύσαμεν κι εμείς και σταθήκαμε για άλλη μια φορά ενεργοί πολιτισμένοι πολίτες ενός πολιτισμένου τόπου που εκπολίτισε την Ευρώπη και τον κόσμο μας.
Ειδικά, λοιπόν, για το σκοπό αυτό του εορτασμού από το πρωί του Σαββάτου σταλμένοι από το Υπουργείο πολιτισμού ειδικοί Ράμπο, υπάλληλοι δηλαδή του υπουργείου με ειδίκευση στο Θέατρο και μεταπτυχιακά στην ενδυματολογία, τη σκηνογραφία και την υποκριτική, περιφέρονταν σε όλα τα στέκια και εκφωνούσαν πανηγυρικούς σχετικούς με την ημέρα. Έτσι πέρασαν το πρωί από όλα τα σχολεία -τα οποία σήμερα παρότι Σάββατο λειτούργησαν με εθελοντικές παρουσίες εκπαιδευτικών και αθρόα συμμετοχή μαθητών- πέρασαν λοιπόν και με τις ομιλίες τους ευαισθητοποίησαν την αγουροξυπνημένη νεολαία μας. Θέματα όπως η ροή των κρατικών υποχρεώσεων στα επιχορηγούμενα θέατρα κι ακόμα η λειτουργία Θεατρικού Μουσείου στην περιοχή μας ώθησαν το μαθητόσκοσμο σε βαθύ προβληματισμό. Αργότερα πέρασαν από τις μεσημεριανές καφετέριες, όπου τους υποδέχτηκαν μαχμουρλήδες ακόμη οι νέοι μας άνεργοι που εκείνη τη στιγμή έπιναν τον φραπέ τους. Τους ευαισθητοποίησαν κι αυτούς με συζητήσεις σχετικές με την ακτινοβολία του θεάτρου στο σύγχρονο κόσμο μας, τους προβλημάτισαν μάλιστα σοβαρά, όταν τους έθεσαν μπροστά στο δίλημμα: μπρεχτική αποστασιοποιημένη παράσταση ή κλασική αριστοτελική μέθεξη; Μετά από ώριμες συζητήσεις έπιασαν τις παραλίες και τα ουζερί όπου συνάντησαν πολλούς ευαισθητοποιημένους πολίτες και συζήτησαν μαζί τους για την αναγκαιότητα του θεάτρου, για το θέατρο της Επιδαύρου και τις -τα τελευταία χρόνια- μειωμένες παραστάσεις του, τις υπερυψωμένες τιμές του και άλλα καυτά θέματα. Για το βράδυ είχαν προγραμματίσει εξόρμηση σε καφετέριες, ταβέρνες και μπαρ, όπου συνάντησαν τους απόμαχους της ζωής αλλά και τη νεολαία μας για μια περαιτέρω συζήτηση πάνω στα ενδιαφέροντα θέματα.
Από την άλλη μεριά, τόσο οι τοπικοί παράγοντες όσο και η Ανωτάτη Σχολή Θεάτρου που κοσμεί την περιοχή μας είχαν αποφασίσει να εορτάσουν την ημέρα αυτή. Έτσι τα δημοτικά συμβούλια των μεγάλων πόλεων φορώντας κοστούμια από σημαντικές παραστάσεις του παρελθόντος των τοπικών μας δημοτικών θεάτρων και έχοντας προετοιμάσει αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες σε σκηνοθεσία των δημάρχων μας περιέρχονταν όλη την ημέρα τις αγορές και τις πλατείες των πόλεων και των χωριών του νομού μας. Εντύπωση έκανε σε όλους το πηγαίο ταλέντο και η υποκριτική τέχνη όλων αλλά και οι σκηνοθετικές απόψεις που πρότειναν οι δήμαρχοί μας μαζί με τα θεατρικά τους οράματα. Το πρωί έδιναν παραστάσεις στα πιο απομακρυσμένα μέρη του νομού μας και το βράδυ κατέληξαν με το πρόγραμμά τους στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων. Ευνόητο είναι ότι κατασυγκινημένοι οι πολίτες τους καταχειροκρότησαν, τους έραναν με λουλούδια και τους ξανάφεραν πολλές φορές πάνω στις αυτοσχέδιες σκηνές. Οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια θεώρησαν το συνεχές μπιζάρισμα ευοίωνο σημάδι για τις επερχόμενες εκλογές και άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά μήπως θα πρέπει να κατεβούν με τα θεατρικά κουστούμια εκείνη την ευλογημένη ημέρα των εκλογών. Αν τελικά καταλήξουν σε κάτι τέτοιο, να περιμένουμε να δούμε Οιδίποδες και Κρέοντες, Προμηθείς και Ηλέκτρες, Φιλοκτήτες και Αίαντες να ζητούν την ψήφο μας. Και ποιος θα μπορούσε τότε να τους την αρνηθεί;