Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι εργασιομανής. Αντιθέτως, πάντα μου άρεσε η τεμπελιά. Να απλώνω την αρίδα μου και να πίνω τον καφέ μου στη λιακάδα, πλάι στη θάλασσα, με καλή παρέα κι ακόμα πιο καλό κι ενδιαφέρον κουβεντολόι. Και το πρωινό ξύπνημα, χωρίς να είναι εχθρός μου, δεν το συμπάθησα επίσης.
Αλλά αυτό που γίνεται τώρα στην πόλη και στο νομό μου ολόκληρο, φαντάζομαι και στις άλλες πόλεις της πατρίδας μου, το βρίσκω παρατραβηγμένο, προκλητικό, χυδαίο κι ανήθικο. Δεν φτάνουν οι απανωτές αργίες των δημοσίων υπηρεσιών και των σχολείων -γιατί γι' αυτά θα μιλήσω- την 28η Οκτωβρίου, τις τέσσερις ημέρες (Παρασκευή και Δευτέρα επί δύο) των εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται, την 17η Νοεμβρίου που ακολουθεί, είχαμε και τη συνέλευση των δασκάλων την περασμένη εβδομάδα. Και εφόσον οι δάσκαλοι βρίσκονται στη συνέλευσή τους, τα σχολεία αργούν κι οι μικροί μαθητές μένουν σπίτια τους.
Αλλά δεν έφτασε μόνο αυτό. Μετά τη συνέλευσή τους, οι δάσκαλοι θέλουν και πρέπει να ψηφίσουν τους αντιπροσώπους τους στα συμβούλια. Κι έτσι, εφόσον θα ψηφίσουν, δεν μπορούν να κάνουν μάθημα. Οι δάσκαλοι. Λες και δεν θα μπορούσαν να ψηφίσουν μετά το μάθημά τους, από τις 2.00 το μεσημέρι, ας πούμε, μέχρι τις 07.00 το βράδυ! Γιατί να πρέπει να μείνουν όλη τη μέρα αργοί για να ψηφίσουν πέντε λεπτά; Άντε κι άλλη μισή ώρα μέχρι να πάνε στο χώρο που θα εκτελέσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Και τα σχολεία ξανά αργούν, κι οι μικροί μαθητές ξανά μένουν στα σπίτια τους.
Δεν είμαι εργασιομανής, το είπα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όποτε ένας κλάδος έχει τη γενική του συνέλευση να απέχει από την εργασία του. Γιατί πρέπει, όποτε ένας κλάδος εργαζομένων ψηφίζει τους συνδικαλιστές αντιπροσώπους του, να μην εργάζεται (αλλά να πληρώνεται); Τότε θα έπρεπε, όταν θα είχαν την ετήσια συνέλευσή τους κι οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, να μην είχαμε ρεύμα, να μην είχαμε τρένα όταν θα ψήφιζαν οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, ή ταξί όποτε οι συμπαθείς ταξιτζήδες θα εξέλεγαν τους δικούς τους αντιπροσώπους. Αλλά αυτό δε θα ήταν ούτε ωφέλιμο ούτε έντιμο για το κοινωνικό σύνολο. Κι οι δάσκαλοι, αντί να δίνουν το παράδειγμα με τη συμπεριφορά τους στην ιδιαίτερα μάλιστα κρίσιμη αυτή περίοδο, θα ψηφίσουν μισή ωρίτσα και μετά θα απλώσουν την αρίδα τους στις καφετέριες και θα πιουν τον καφέ τους αμέριμνοι κι ωραίοι. Αν έχει και λιακάδα μάλιστα...
Κι οι εργαζόμενοι γονείς των μικρών μαθητών θα πληρώνουν αλλοδαπές να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι.
Κι η Παιδεία θα κουνάει το κεφάλι της και θ' αναστενάζει.
Κι οι δάσκαλοι την επόμενη μέρα στο σχολείο θα πουν δυο λόγια στο μάθημά τους και για τον Κοσμά τον Αιτωλό!