Μαρτυρικό

Βρέθηκα χτες στο μαρτυρικό (έτσι το λέει η πινακίδα στον παλιό δρόμο Ιωαννίνων-Μετσόβου) χωριό των Λυγκιάδων. “Γιατί μαρτυρικό;”, αναρωτιόμουν μέχρι να φτάσω στα πρώτα σπίτια. Αλλά στην πλατεία, η απορία μου λύθηκε. Είδα στο ηρώον (έτσι το λέμε ακόμη) την αναφορά στη μαζική δολοφονία των κατοίκων του από τους Γερμανούς ναζί την αποφράδα μέρα της 3ης Οκτωβρίου 1943. Δε μέτρησα πόσους δολοφόνησαν. Στάθηκα μόνο και μέτρησα ενεός 37 (τριάντα επτά!) παιδιά από 11 χρόνων και κάτω. Παιδιά από 4 μηνών μέχρι 11 χρόνων (το ξαναγράφω) τριάντα επτά. Μαρτυρικό χωριό.
Το απόγευμα διάβασα και μια είδηση στο νετ. Στην άρνησή του για παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα από τις χώρες της ΕΕ επιμένει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μια τέτοια επιλογή θα αποτελούσε «κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη», λέει χαρακτηριστικά.
«Θα ήταν κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη, αν στηρίζαμε την Ελλάδα μέσω οικονομικής βοήθειας», είπε ο Σόιμπλε σε προδημοσίευση συνέντευξης στην γερμανική εφημερίδα «Boersen Zeitung», όπως αναφέρει το Reuters. Μάλιστα. Μπορεί από οικονομική άποψη να έχει ή να μην έχει δίκιο ο κύριος Σόιμπλε. Δεν μπορώ εγώ να το πω. Δεν μπορεί όμως ο νους μου να μην πάει στους μαρτυρικούς Λυγκιάδες και να σκεφτεί ότι ο κύριος Σόιμπλε καλό θα ήταν να άφηνε κάποιον άλλο από την ΕΕ να πει αυτά που ο ίδιος σπεύδει και λέει. Κάποιον άλλον. Όχι Γερμανό.
Ίσως γιατί ενδέχεται ο κύριος Σόιμπλε να είναι τέκνο ή εγγονός δολοφόνων. Μπορεί. Δεν το ξέρω. Αλλά και τέκνο ή εγγονός δολοφόνων των μαρτυρικών Λυγκιάδων να μην είναι, είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε ή που θα έπρεπε να μιλήσει. Μάλλον σ' αυτόν ταιριάζει το ρητόν “δεν δικαιούται για να ομιλεί”. Ή όπως λέει το άλλο ελληνικότατο ρητόν πιο εύγλωττα: “Σκάσε και κάνε την πάπια”. Την πάπια! Όχι τον Γερμανό. Ακούς, ρε Σόιμπλε. Μη σηκωθεί το αβάφτιστο από τον τάφο του -εξήντα έξι χρόνων θα ήταν σήμερα- και σε φτύσει κατάμουτρα.