Thursday, October 18, 2007

Χωρίς τίτλο

.
Να ’χα τουλάχιστον μια φωτογραφία της νύχτας σκέψης σου να έβλεπα όλους τους γαλαξίες των συλλογισμών σου και ν’ αποκτούσα δικαίωμα και πρόσβαση στο άπειρο.
Κι αν δεν μπορούσα να την ρουφήξω όλη,
-γιατί η νύχτα σκεπάζει όλα τα όνειρα των ανθρώπων, κατοικεί και στα μαξιλάρια της μνήμης και στις φουσκωμένες κοιλιές του μέλλοντος,
γιατί η νύχτα δεν πέφτει μόνο στα δάση σου, αλλά φυσάει και σαχάρα στην ανάσα μου, χτίζει και ιμαλάια στον έρωτά μου-
αν –λέω- αν δεν μπορώ να την ρουφήξω όλη, γιατί φοβάμαι μη μου γεμίσει το γάλα των οστών μου σκοτάδι,
τότε πάρε Εσύ όλα μου τα οστά, ένα-ένα:
Πρώτα της σπονδυλικής κολόνας
μετά το ηνιακό ταβάνι μου
τις κερκίδες και τις κνήμες του πρώτου μου μπουσουλίσματος στα χωράφια της καρδιάς σου
τις φάλαγγες των εξερευνητών δακτύλων μου να παίζεις εσύ τη γλυκιά σου κιθάρα, όταν εγώ θα συλλέγω μακριά σου αστραπές.
Πάρε όλα μου τα οστά, μην αφήσεις κανένα και μου τα σκοτεινιάσει η νύχτα σκέψη σου.
Προφύλαξέ με από το σκοτάδι λύκο, απ' το σκοτάδι γέρο, απ' το σκοτάδι μαχαίρι.
Άσε μου μόνο σάρκα λάσπη, να φτιάξω μ’ αυτήν σπίτια, σπίτια πολλά, σπίτια σε όλη τη γεωγραφία της νύχτας, το ένα δίπλα στο άλλο, για να κατοικήσουν όλοι οι άστεγοι του έρωτα.
Και σ’ ένα απ’ αυτά, στο πιο μεγάλο και το πιο ωραίο, στο πιο γενναίο κι ευγενικό θα βρίσκομαι εγώ, μονάχος πια.
Να ’χα τουλάχιστον μια φωτογραφία της νύχτας σκέψης σου να άκουγα τη σιωπή σου.

17 comments:

Anonymous said...

Και σ'ένα άλλο απ' τα σπίτια σου άσε να κατοικώ εγώ. Μονάχη κι απαρηγόρητη. Καθώς κόβω το τσιγάρο όπως...
"η"

Καπετάνισσα said...

Δεν είναι η νύχτα σκοτεινή, σκοτεινός είναι ο κόσμος, λένε οι ποιητές.

Κι αν ήταν να κρατώ λυχνάρι να πορεύομαι, αφορμή να φεγγοβολούν πρόσωπα και ζευγάρια, θα'θελα το λόγο σου Λευτέρη.

Εξαιρετικό. Και λίγα λέω.
Θα φύγω ενώ αναδεύουν μέσα μου "τα σκότη που χύνει κρουνηδόν η Χίμαιρα", κατά πως λέει έτερος ποιητής…

Δεν ανάβω φως απόψε. Να μη ξεχωρίζει το σπιτικό μου. Έπειτα, το σκοτάδι είναι εδώ, δεν είναι;
Όλα τ' άλλα, μου διαφεύγουν.

Socrates Xenos said...

ξέρεις εκείνα τα τάματα
τα πολύχρωμα πανιά των Ιμαλαΐων

πανί και άνεμος
έτσι μίλησες τον έρωτα
αψηφώντας την ανασφάλεια των κορυφών

el-bard said...

"η"
Και βέβαια να κατοικήσεις! Κα;ι δε χρειάζεται ενοίκιο. Υπάρχουν άλλωστε πολλά σπίτια. Αλλά δεν ξέρω αν θα χωρέσουν όλοι οι άστεγοι. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, αυτοί θα είναι πάντοτε οι περισσότεροι.

el-bard said...

Καπετάνισσα,
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Άφησε να φεύγουν πολλά. Όσο πιο πολλά φεύγουν, τόσο πιο πολλά μάς πιστώνονται.

el-bard said...

Σωκράτη,
Πανί και άνεμος, ναι. Και ό,τι βγει.

dodo said...

Τί να σού γράψω τώρα- έχεις πάρει όλες τις λέξεις...

Anonymous said...

Σταθερός, οστέϊνος λόγος, el-bard.
Απ'τα καλά σου : ο όμορφος βούβαλος καλπάζει στις παντοτινές πεδιάδες του Τέξας.

Babis Dermitzakis said...

Πω πω!!! καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο συγκινητικά λυρικό και βαθιά ερωτικό κείμενο.

scalidi said...

Προτεινόμενος τίτλος: "οστεώδης αφή"

Anonymous said...

E-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό!

ελληνίς

el-bard said...

dodos
Έχεις εικόνες εσύ, μη στενοχωριέσαι.

el-bard said...

anonymous, babis, ελληνίς

Τα παραλέτε,
αλλά ε-υ-χ-α-ρ-ι-σ-τ-ώ.

el-bard said...

Σταυρούλα

Ό,τι πεις. Ασθενής και οδοιπόρος έχουν πάντα δίκιο.

Anonymous said...

τι να πω!

el-bard said...

orestisbellos

Merci beaucoup!
Για να καταλαβαινόμαστε...

Anonymous said...

ξαναγυρνάω σ' αυτο το ποίημα όταν οι δυνάμεις μου στερεύουν.Δεν ξέρω μαζί με ποια άλλα μεγάλα που με συντροφεύουν να το βάλω πλάι...