Monday, September 17, 2007

Τοσοδούλα

.
Σήμερα, χωρίς να θέλω να γίνω φορτικός, αλλά προσπαθώντας να συμβαδίσω λίγο με την επικαιρότητα που μας καλεί να μιλήσουμε για τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους, να ξεχάσουμε βιβλία, καλοκαίρια, διακοπές και ...φωτιές, χωρίς, επαναλαμβάνω να θέλω να γίνω φορτικός, θα σταθώ σε μια λέξη. Πρόκειται για μια τόση δα μικρή λέξη, μια λεξούλα μήκους μόλις δύο γραμμάτων που όμως χωρά οπουδήποτε. Θα πείτε: Λέξη είναι κι οι λέξεις χωρούν παντού και κυρίως στο στόμα. Όσο μεγάλη κι αν είναι μια λέξη χωράει πρώτ’ απ’ όλα στο στόμα μας. Κανένα στόμα δεν αρνήθηκε ποτέ τη λέξη υπερωκεάνειο, τη λέξη πολυκατάστημα, τη λέξη τηλεπικοινωνία και λοιπά. Μια μικρή, λοιπόν, λέξη δε θα χωρούσε; Ασφαλώς και χωρά παντού, δε μας λες κάτι καινούριο, θα πείτε. Και θα έχετε δίκιο, από μια άποψη. Αλλά όταν λέω ότι η δική μου λέξη χωρά παντού, εννοώ ότι μπορεί και μπαίνει άνετα στα προγράμματα όλων των κομμάτων, ας πούμε, εκεί που δεν έχει θέση το υπερωκεάνειο ή το πολυκατάστημα. Για τις τηλεπικοινωνίες είναι άλλο το θέμα και δε θα μας απασχολήσει τώρα. Εγώ θα σας μιλήσω για μια τόση δα μικρή λεξούλα που δεν την πιάνει το μάτι σας και που το αυτί σας την έχει συνηθίσει τόσο που έπαψε πια να της δίνει τη σημασία που της πρέπει. Και για να μη σας κρατώ άλλο σε αγωνία, θα την πω αμέσως τώρα: μα ήδη την είπα, την ανέφερα στην προηγούμενή μου πρόταση κι ούτε που την πήρατε χαμπάρι. Αντίθετα θυμάστε, και μάλιστα πολύ καλά φαντάζομαι, και το υπερωκεάνειο και το πολυκατάστημα. Λοιπόν, τέλος πάντων, τη λέω. Η λέξη είναι το «θα». Ένα μόριο. Το μόριο των απανταχού υποψηφίων.
Το «θα», λοιπόν, χρησιμοποιείται για το σχηματισμό των μελλοντικών ρηματικών χρόνων. Έτσι έχουμε το στιγμιαίο μέλλοντα, που σημαίνει ότι κάτι θα γίνει στο μέλλον για μια μόνο φορά, άπαξ: Θα οργανώσουμε την εκπαίδευση, θα λύσουμε το Σκοπιανό, θα μειώσουμε την ανεργία, θα λύσουμε το ασφαλιστικό, θα αυξήσουμε μισθούς και συντάξεις, θα …μαζέψουμε τα σκουπίδια κι η χώρα μας θα είναι καθαρή. Όλα αυτά δηλαδή θα γίνουν μια φορά, υποσχόμαστε να γίνουν μια φορά κι όχι συνέχεια. Μια φορά θα οργανώσουμε την εκπαίδευση κι αυτή θα μείνει οργανωμένη συνέχεια, εκτός αν κάποιοι τη χαλάσουν, γεγονός για το οποίο δε θα φέρουμε ευθύνη. Μια φορά θα μαζέψουμε τα σκουπίδια, μη νομίζετε ότι αυτό θα γίνεται κάθε μέρα, να συνεννοούμαστε. Για τις συνεχόμενες πράξεις στο μέλλοντα έχουμε άλλο ρηματικό χρόνο, το μέλλοντα διαρκείας. Εκεί λέμε π.χ.: Θα καταγράφω κάθε σου κίνηση και θα παρακολουθώ τα τηλεφωνήματά σου, θα με ακούς όταν σου μιλάω, θα σκύβεις το κεφάλι, θα πειθαρχείς στις εντολές μου, θα υπακούς στις διαταγές μου και ούτω καθεξής. Υπάρχει κι ένας άλλος μέλλοντας, ο συντελεσμένος, που χρησιμοποιείται λιγότερο από τους άλλους δυο και δείχνει ον με ανώτερη μόρφωση. Λέει π.χ. κάποιος: Όταν θα καταλάβεις την αλήθεια, όταν θα έχεις στα χέρια σου τα αποδεικτικά στοιχεία, εγώ θα την έχω ήδη κάνει, θα έχω πραγματοποιήσει τα σχέδιά μου, θα έχω φύγει από τη χώρα, θα έχω κλείσει τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς, θα έχω τακτοποιήσει τα περιουσιακά μου, θα τα έχω γράψει στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου και λοιπά. Πολύ χρήσιμοι χρόνοι όλοι αυτοί.
Βέβαια δεν ακούσαμε όλους αυτούς τους χρόνους αυτή την περίοδο. Ακουγόταν συνήθως μόνο ο πρώτος, ο στιγμιαίος. Μας φορτώσουν οι υποψήφιοι στις εκλογές με τον στιγμιαίο μέλλοντα, μια και υπόσχονταν συνεχώς ότι θα κάνουν κάτι για μας μια μόνο φορά. Θα χτίσουμε σχολεία, θα αυξήσουμε το κατά κεφαλήν εισόδημα, θα υπηρετήσουμε τον πολίτη. Μια φορά θα φροντίσουν, δεν μπορούν να φροντίζουν συνέχεια, λογικό ακούγεται. Πάντως, αυτό το μόριο, το εκλογικό «θα», λεγόταν συνεχώς, κατά κόρον. Μετά τις εκλογές, θα ακούγεται το δυνητικό «θα» από τους υποψηφίους που δεν πέτυχαν την εκλογή τους. Αυτοί θα λένε: θα το έκανα εγώ αυτό, θα σε διόριζα κι εσένα και τα παιδιά και τα εγγόνια σου, αλλά δε μου έδωσες την ευκαιρία, δε με ψήφισες. Θα λένε: θα έπαιρνες τη μετάθεση ή την απόσπαση που ζητούσες, αλλά αφού δε με προτίμησες κάτσε τώρα και βουρλίσου εκεί που ήσουν.
Το εκλογικό μόριο κάνει θραύση παντού και πάντοτε. Σας το έλεγα: χωράει παντού και δημιουργεί εντυπώσεις χωρίς να φαίνεται, χωρίς να το παρατηρεί κανείς. Είναι το πιο χρήσιμο μόριο της ελληνικής. Χωρίς αυτό είναι αμφίβολο αν θα υπήρχαν υποψήφιοι και δήμαρχοι και βουλευτές. Γιατί όλο αυτοί στηρίζονται σ’ αυτή τη μικρή λεξούλα.
Είναι αμφίβολο ακόμη αν θα υπήρχαν και ερωτευμένοι. Πώς να υπήρχαν αν δεν θα μπορούσαν να πουν: θα σ’ αγαπώ για πάντα. Έτσι. Σε μέλλοντα διαρκείας. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Θα σ’ αγαπώ.

Η Φωτογραφία είναι του Richard Desmarai

12 comments:

meril said...

E, κι επειδή η χρήση έφερε κατάχρηση κι αυτή η καραμέλα μας τελείωσε καιρός για λίγο ενεστώτα
"σ' αγαπώ"
"σε φροντίζω"
"δεν σου τάζω"
"είμαι εδώ" τώρα...

scalidi said...

"...Το μόριο των απανταχού υποψηφίων..." απολύτως έτσι είναι, αφού εκεί εγγράφονται και τα αιτήματα των πολιτών... :)
Καλά όλα;

el-bard said...

meril
Ναι, έχεις δίκιο. Τον πεθυμήσαμε τον ενεστώτα. Στο διάολο οι μέλλοντες κι οι παρατατικοί. Καιρός για ενεστώτα.

el-bard said...

scalidi
Ναι, μωρέ, όλα καλά. Πάλιέλειπα, αλλά γύρισα στις παρά πέντε. Ίσα-ίσα να μην χάσω ...την ψήφο.

scalidi said...

Κι εγώ αρρώστησα και δεν ήρθα...

dodo said...

Το Θα τής υπόσχεσης και τής ελπίδας- έχει πέραση η τοσοδούλα!

Ο λόγος σου, πυκνός και πολυεπίπεδος, όπως πάντα.

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Κι ο θάνατος με "θα" αρχίζει...
Την καλησπέρα μου

Anonymous said...

Δεν θα μαλώθουμε Θel-bard... Η χαρά μας κρύβεται στον αμνιακό σάκο του μέλλοντα διαρκείας. Είμαι βέβαιος ότι η τελική διαπίστωσή σου για το μέλλοντα διαρκείας θα ακουμπά, συνεχώς και πιο πολλούς, πολιτευόμενους.
Πολιτευόμενος

el-bard said...

Σταυρούλα,
Εγώ -δυστυχώς- δεν αρρώστησα κι έτσι κατέβηκα και ψήφισα.

el-bard said...

dodos
Ας λιγοστέψουμε τα "θα" στη ζωή μας. Τουλάχιστον εμείς.

el-bard said...

τάσο καραμήτσο
...που θα πει ότι όλοι "θα" πε"θά"νουμε μια μέρα.

el-bard said...

ανώνυμος
Μακάρι, ανώνυμε, μακάρι να τους ακουμπά κι ας μην τους κυριεύει. Ας τους ακουμπά μόνο. Κάτι είναι κι αυτό.