Tuesday, February 06, 2007

8. Ήχοι και σιωπές

.
Ήχος είναι η σιωπή της σιωπής. Το αναπαλαιωμένο χωριό είναι σιωπή. Το river party είναι σιωπή. Οι τουρίστες του καλοκαιριού το ίδιο. Οι παρέες στις ταβέρνες που καταβροχθίζουν τους τεράστιους ψητούς κυπρίνους και τις τηγανητές πέστροφες είναι σιωπή. Οι μπουλντόζες που ανοίγουν τους νέους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας είναι σιωπή. Όταν αυτές οι σιωπές σωπαίνουν, ακούγονται οι ήχοι. Η ανάσα της λίμνης, η χειμέρια νάρκη της ξεχασμένης αρκούδας, το χιόνι που σκεπάζει το φυλάκιο στην πέρα άκρη, το βλέμμα της αγελάδας που περνά αμέριμνη μπροστά μου είναι ήχοι. Ήχος είναι κι η σιωπηλή βροχή όταν ραντίζει τους Αλβανούς κάθε που παίρνουν την κατηφόρα ψάχνοντας ένα κουρέλι ζωής. Πολύχρωμο βουητό για τ’ αυτιά και τα μάτια. Ήχος με τα όλα του. Δεν απαιτεί οξυτάτη ακοή. Το μόνο που ζητάει είναι λευκή συνείδηση χωρίς εθνικούς ή άλλους ιδιοτελείς σπασμούς. Καμιά φορά νιώθω στο νότιο στήθος μου τα τζιτζίκια ν’ αρχίζουν το τραγούδι τους. Τότε καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα για τα άλλα τραγούδια, τα μέσα. Μαζεύω τα λίγα υπάρχοντά μου, τα βλέμματα που είχα αφήσει στις παραλίες, τα κυνηγετικά μου αυτιά, τα φυσίγγια του ανέμου και την παλιά επαναληπτική μου γκαμπαρντίνα και ξεκινώ για πάνω, κυνηγός λαθραίος των ήχων.
Μέχρι να φτάσω εκεί, θα έχουν σωπάσει και τα τζιτζίκια.

10 comments:

el-bard said...

Καλημέρα και σένα. Σ' ευχαριστώ.

kyriaz said...

"Πώς σταματούν
όλα μαζί και ξαφνικά
τα τζιτζίκια"...

Αυτό από Σεφέρη μου θύμισες με το υπέροχο αυτό κείμενο...
Ίσως επειδή αυτές τις μέρες είμαι βουτηγμένος μέσα στις "Μέρες "του.

Καλό σου απόγευμα.

scalidi said...

Λεφτέρη, δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά έχεις αφομοιώσει τόσα πολλά στοιχεία από μεγάλους της ελληνικής πεζογραφίας και ποίησης που κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου, βρίσκω ψηφίδες αυτής της περιβόητης ελληνικότητας που τόσο κατακρίνεται στις μέρες μας, ενώ ταυτόχρονα ο λόγος παραμένει μεστός και σύγχρονος. Σε σένα θάλλει η ελληνικότητα, γιατί είναι συνέχεια, ένας αόρατος ιστός που σε συνδέει με τα πίσω και προφανώς σε φέρνει λιγάκι πιο μπρος από άλλους που τρέχουν στ' αυλάκια της "παγκοσμιοποίησης" για διακειμενικότητες και τα συναφή...

ioeu said...

Η σιωπή, ευτυχώς, μπορεί όλα μέσα της να τα χωρέσει...

el-bard said...

kyriaz
Καλώς ήρθες!
Δε θα μπορούσα να μην έχω αυτό το στίχο στο μυαλό μου, όταν έγραψα πως μέχρι τότε θα έχουν σωπάσει και τα τζιτζίκια. Χαίρομαι πολύ που βρήκες τις μυστικές μου φωνές μες στη σιωπή (ή στην πολλή βαβούρα, το ίδιο κάνει) του κόσμου.


Σταυρούλα
Μισώ τους Έλληνες (τέλος πάντων, την πλειονότητα των νεοελλήνων), αγαπώ την Ελλάδα. Κάπως έτσι το νιώθω.


Γιάννη,
Συμφωνώ απολύτως.

ellinida said...

Ακόμα μιά φορά φαίνεται πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είσαι. Εκείνος που ακούει :))

el-bard said...

pythia
Ναι, μπορεί να έχεις δίκιο, δεν το είχα σκεφτεί έτσι.
Μπορείς να σκεφτείς να μιλάς σε νεοέλληνα για το Θουκυδίδη, ας πούμε, κι εκείνος να σου απαντά για τον κυριακάτικο αγώνα ποδοσφαίρου; Μπορείς να δεις με τα μάτια σου νεοέλληνα κουστουμαρισμένο να τρώει τυρόπιτα στη γωνιά του δρόμου;

Ελληνίδα
Μουγγός στην άκρη του δρόμου ακούω τους ήχους από τις μαργαρίτες που ξεφυτρώνουν ανάμεσα από τις πλάκες των πεζοδρομίων.

teiresias said...

"Μουγγός στην άκρη του δρόμου ακούω τους ήχους από τις μαργαρίτες που ξεφυτρώνουν ανάμεσα από τις πλάκες των πεζοδρομίων."...

Άνευ σχολίων....

dodo said...

Ήχοι με εικόνες και έγχρωμες σιωπές...

el-bard said...

teiresia
Κάπως έτσι!

dodos
Ξέρεις εσύ από χρώματα και εικόνες. Σου έχω εμπιστοσύνη.