Wednesday, February 20, 2013

Amen


Το συμβάν κατά τη διάρκεια του καθημερινού μου περιπάτου. Επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά ότι όλα έρχονται ξαφνικά και την πιο ακατάλληλη στιγμή. Δεν πα να έχεις προετοιμαστεί, να έχεις ξομολογηθεί, να έχεις γράψει διαθήκες και κληρονομιές, να έχεις μεταλάβει… Το μοιραίο, όταν θα έρθει, θα σε βρει ανυπεράσπιστο. Ενώ λοιπόν περπατούσα κι άκουγα στ’ ακουστικά το Amen από τον τελευταίο του Κοέν, μια λανθασμένη κίνηση, ένα απαλό σκούντημα της μοίρας κι έπεσε μπροστά στα πόδια μου Like a Rolling Stone. Αποσπάστηκε απ’ τα ακουστικά, πήρε δυο τούμπες και σωριάστηκε μπρούμητα. Η χαρά μου, η μισή μου ζωή έμεινε εκεί ακίνητη, στα πόδια μου. Ποιον να φωνάξω για βοήθεια και τι να πω; Τρομοκρατημένος γονάτισα και το σήκωσα με προσοχή. Το περιεργάστηκα απ’ όλες τις μεριές, ενώ από τη σκέψη μου περνούσαν όλες οι ευτυχισμένες μέρες. Τι παιχνίδια, τι ανέκδοτα και γέλια, τι συνομιλίες και chat… Ευτυχώς δε φάνηκε κανένα κάταγμα, καμιά ρωγμή. Τουλάχιστον εξωτερικά ήμασταν εντάξει. Με χέρια που έτρεμαν, το ακροάστηκα. Λες το Amen να ήταν σημαδιακό; Μόνο ο χτύπος της δικής μου καρδιάς έφτανε στ’ αυτιά μου μέσω των ακουστικών. Stay by me, μου ήρθε ξαφνικά ο Λένον να το τραγουδάει και Too Old to Rockn Roll, Too Young to Die ο Άντερσον και Dont l Leave Me Now ο Ουότερς. Καμιά ανταπόκριση όμως. Παρέμενε βουβό. I Want You. Αν ήμασταν στην εντατική, η πράσινη γραμμή στο μόνιτορ θα πιστοποιούσε το απευκταίο. Κατέφυγα σε τεχνητή αναπνοή, το πίεσα επανειλημμένα στο στήθος, το χάιδεψα στην οθόνη μπας και το ζεστάνω… τίποτα δεν απέδωσε. Ίσως θα έπρεπε να ανοιχτεί, να χειρουργηθεί, κάποια εσωτερική αιμορραγία, να προλάβω, Oh My Sweet Lord, κάνε το θαύμα σου. Μήπως θα έπρεπε να το αποσυνδέσω, για λίγα λεπτά με εξωσωματική λειτουργία να το διατηρήσω σβηστό και να το επαναφέρω, κωδικούς και τέτοια; Αυτό έκανα. Code Accepted. Χαράς ευαγγέλια. Total Recall. Oh, My Love, θα σ’ αγαπώ, θα σε προσέχω, θα σε φροντίζω, θα σε φορτίζω. Επανήλθε η ανάσα κι η ζωή μου, δε χάθηκε τίποτα, όλα στη θέση τους. Άσε που έπιασε και το Amen εκεί ακριβώς που το είχε αφήσει.

No comments: