Το νερό νεράκι

.......................................Αφιερωμένο στην Ημέρα για το Περιβάλλον (που πέρασε)

Πριν από χρόνια πολλά, μόλις πιάναμε εφημερίδα στα χέρια μας, το πρώτο που μας ενδιέφερε ήταν η τιμή της χρυσής λίρας. Μόλις τη βλέπαμε καρφωμένη στις 280 δρχ. ησυχάζαμε και μετά άρχιζε το κανονικό πρωινό ή μεσημεριανό της ξεκοκάλισμα. Πέρασαν τα χρόνια, έπαψε να μας ενδιαφέρει η τιμή της χρυσής λίρας. Τώρα πια το ενδιαφέρον μας πήγαινε στο ύψος της στάθμης του νερού της λίμνης του Μαραθώνα. Αργότερα ενδιαφερόμαστε κατά περιοχές για τους σεισμούς και τις προβλέψεις τους, τα ρίχτερ και τα ρήγματα, μετά για το νέφος και τις τιμές του, αργότερα για το όζον και την τρύπα του και -ειδικά τα καλοκαίρια- για το πόση ώρα επιτρέπουν οι ειδικοί να εκτιθέμεθα στις ακτίνες του ήλιου. Σήμερα -τουλάχιστον στην περιοχή μας- πιστεύω πως το ενδιαφέρον μας το μονοπωλεί το νερό και η κατάστασή του.
Εγώ τουλάχιστον, από τη στιγμή που άκουσα πριν από χρόνια ότι η Δημοτική μας Επιχείρηση κρίνει το νερό μας ακατάλληλο, έπαψε να με ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο στις τοπικές εφημερίδες και στο τοπικό ραδιόφωνο. Η ενημέρωσή μου στην αρχή της ημέρας ξεκίναγε από την κατάσταση του νερού. Από τις έξι κάθε πρωί στηνόμουν στο ραδιόφωνο. Αν η ώρα έφτανε επτάμισι και δεν άκουγα τίποτα, καμία ανακοίνωση της Επιχείρησης, τότε χαρούμενος κι ελεύθερος έκανα το μπάνιο μου, έπλενα και τα δόντια μου, έφτιαχνα καφέ κι έσβηνα με κλειστά τα μάτια τη δίψα μου .Έτσι όμως και άκουγα πως η επιχείρηση συνιστά στους πολίτες να μην πίνουν νερό, τότε ή δεν πλενόμουν και έμενα νηστικός, ή, αν είχα περίσια εμφιαλωμένου, το χρησιμοποιούσα για τις ανάγκες μου, αναμένοντας τη νέα αισιόδοξη ανακοίνωση που θα μου επέτρεπε να χρησιμοποιήσω το πολύτιμο αγαθό της βρύσης.
Δείχνω τέτοια εμπιστοσύνη στη Δημοτική Επιχείρηση και της οφείλω τόσα πολλά, αφού μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο. Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά με έχουν συγκλονίσει. Γιατί, βλέπετε, δεν τους έφτασε που τόσα χρόνια μόχθησαν στην κυριολεξία για να μας φτιάξουν τις σωλήνες και το νερό, αλλά και από κει κι ύστερα δεν ησύχασαν στιγμή. Καθημερινές μετρήσεις με συνέπεια, σωστή και σοβαρή ενημέρωση, υπευθυνότητα και ευθύνη. Ανοίγει δηλαδή το πρωί την κάνουλα ο υπάλληλος, ο οποιοσδήποτε υπάλληλος της Επιχείρησης (δε μας ενδιαφέρουν τώρα τα ονόματα) με υπευθυνότητα, κι έτσι και διαπιστώσει ότι το νερό είναι μαύρο, μαύρη η ώρα που το γέννησε. Αν έχει μάλιστα αιωρούμενα σωματίδια ή ζωντανούς οργανισμούς μέσα του, έτσι και δει ο υπάλληλος κανένα ψάρι ή τίποτα χώματα και άλλα βοθρολύματα, χωρίς καμία καθυστέρηση ειδοποιεί τους προϊσταμένους του. Αυτοί αμέσως από την επόμενη ημέρα κιόλας ή -το αργότερο τη μεθεπόμενη, αν έχουν πολλή δουλειά- αρχίζουν τις απανωτές μετρήσεις. Τις περισσότερες φορές το βρίσκουν καθαρό και επιτιμούν τον υπάλληλό τους που δεν είδε καλά εκείνο το σκοτεινό πρωινό και το είδε μαύρο το νερό. Αλλά ουαί κι αλίμονο στο νερό αν καμιά φορά δεν πληροί τις υποχρεώσεις του. Αμέσως και χωρίς να ντρέπονται στέλνουν ανακοίνωση στον τύπο κι έχουν κι αυτοί το κεφάλι τους ήσυχο. Δεν παίζονται οι άνθρωποι και δεν παίζουν μ' αυτά οι άνθρωποι. Την υπογραφή τους βάζουν. Αν κάποιος μετά πίνοντας νερό πάθει ό,τι πάθει, η Επιχείρηση έχει το κεφάλι της ήσυχο και τα χέρια της καθαρά. «Εγώ, κύριοι, σας ειδοποίησα. Ουδεμίαν ευθύνη φέρω, λοιπόν. Αν εσείς κάνετε του κεφαλιού σας κι επιμένετε να πίνετε νερό από αυτό που εγώ θεωρώ ακατάλληλο προς πόσιν, την αποκλειστική ευθύνη έχετε εσείς». Έτσι είναι. Έτσι μιλά η υπευθυνότης.
Δε σας κρύβω πως όταν κι εγώ μια φορά -την πρώτη και μοναδική φορά- παράκουσα τις εντολές της Επιχείρησης και ήπια μερικές γουλιές από το ακατάλληλο νερό, είδα στην πλατεία της πόλης μας, όταν βγήκα να αγοράσω εφημερίδα, έναν υπάλληλό της να με κοιτάζει καχύποπτα. Αμέσως ένιωσα το σφάλμα μου, ήμουν έτοιμος να του ζητήσω γονυπετής συγγνώμη, αλλά ντράπηκα. Ό,τι ήταν να κάνουν, το έκαναν και με το παραπάνω. Η έμφυτη συστολή μου δε με άφησε να εξομολογηθώ την αμαρτία μου στον καθ' ύλην αρμόδιο. Έδωσα όμως υπόσχεση στον εαυτό μου να μην αμαρτήσω ξανά και δοκιμάσω το απαγορευμένο ποτό, αλλά πάντα με κλειστά τα μάτια να υπακούω στις εντολές της Δημοτικής μας Επιχείρησης. Κακό το νερό, κακό. Καλό το νερό, καλό και πόσιμο. Έστω κι αν είναι λίγο θολό ή λίγο προς το καφέ. Εγώ το πίνω με κλειστά τα μάτια. Έστω κι αν βρωμοκοπάει. Εγώ το πίνω και με κλειστή τη μύτη. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.