Monday, August 27, 2007

Ανοιχτή επιστολή στο "φίλο" εμπρηστή

Το καλοκαίρι τελειώνει! Όπως και οι δουλειές σου. Σε λίγο αρχίζει ένας μακρύς χειμώνας αναδουλειάς (για σένα). Ο μακρύτερος που έζησες και που έχουμε μέχρι τώρα ζήσει όλοι μας. Μην ελπίζεις ότι πολλά άλλα καλοκαίρια θ’ ακολουθήσουν πρόσφορα για να μπορέσεις να επιδοθείς στο γνωστό σου σπορ. Δεν έχει μείνει υλικό για σένα. Γι’ αυτό και απ’ όλους εμάς τους δυστυχείς εσύ θα είσαι ο πιο δυστυχισμένος. Σκέψου μονάχα: ένας “χειμώνας” ατέλειωτος που ακόμα κι όταν ο ήλιος θα λάμπει, όταν ο καύσωνας θα χτυπάει και θα σκοτώνει, όταν θα βλέπεις ανθρώπους και ζώα να πεθαίνουν απ’ τη δίψα, εσύ απεγνωσμένα θα γυρίζεις μέσα στα καμένα δάση και θα ψάχνεις ένα δέντρο ζωντανό να πυρπολήσεις. Και δε θα βρίσκεις!
Αυτό δεν το σκέφτηκες. Δε διανοήθηκες την ανεργία που κρέμεται απειλητικά πάνω από σένα και τους συντρόφους σου. Εμείς κάπως θα συνεχίσουμε να ζούμε και να τα κουτσοβολεύουμε. Με τη γνωστή αδιαφορία μας (αυτή που σε άφησε να οργιάσεις τα τελευταία χρόνια), με τη γνωστή αισιοδοξία μας (“έχει ο Θεός”), με τη γνωστή προσαρμοστικότητά μας (θα “ζήσουμε” και χωρίς το δάσος, θα ξαναχτίσουμε τα σπίτια μας), με το γνωστό ατομικισμό μας (“το σπίτι μου εμένα σώθηκε, δεν πα να καεί όλος ο κόσμος;”), με τη γνωστή πίστη μας (“ο Θεός είναι μεγάλος”). Όμως, έχει ο Θεός όταν δεν έχουμε μεις, κι ο Θεός είναι μεγάλος, όταν εμείς είμαστε μικροί. Κι είμαστε αλήθεια, προς δόξαν σου, πολύ μικροί κι ανήμποροι. Τόσα χρόνια περπατάς δίπλα μας με τα σπίρτα στην τσέπη, καπνίζεις και πετάς το τσιγάρο σου ανέμελα, ψηφίζεις και πανηγυρίζεις τα αποτελέσματα (κάθε φορά πανηγυρίζεις με οποιαδήποτε αποτελέσματα), χειροκροτάς και ζητωκραυγάζεις την ίδια ομάδα με μας πλάι μας στο γήπεδο, κι εμείς δε σε αρπάξαμε, δε σε σύραμε πάνω στους ασπάλαθους, δε σε ρίξαμε στα Τάρταρα, όπου πραγματικά ίσως έβρισκες εκεί, στις γνωστές σου θερμοκρασίες, τη γαλήνη και την ισορροπία, μέσα στις φωτιές και στα καζάνια τα καυτά.
Ας είναι! Σ’ αυτό στηρίχτηκες -στις χρόνιες αδυναμίες μας- καθώς και στα μελτεμέκια του Αυγούστου, που παίρνουν τη σπίθα σου και την κάνουν πυρκαγιά. Ας είναι! Τώρα, όμως, βρίσκεσαι μπροστά στο κατώφλι της ανεργίας. Και για τη δουλειά σου δεν υπάρχουν ούτε επιδόματα, ούτε πορείες διαμαρτυρίας ούτε συμπάθεια. Θα μείνεις μόνος, περιχαρακωμένος στην άνυδρη αυλίτσα σου, παρέα με τ’ άνυδρα κι ανόητα όνειρά σου. Δεν ξέρω αν θα πετάγεσαι στον ύπνο σου έντρομος απ’ τους φλογισμένους σου εφιάλτες. Δεν ξέρω αν θα κοιτάς το τζάκι σου να κορώνει τις κρύες βραδιές του χειμώνα και θ’ αναλογίζεσαι παλιά και σβησμένα μεγαλεία. Ξέρω, όμως, ότι θα είσαι ένας “άνθρωπος” χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδες και χωρίς σχέδια, χωρίς μέλλον. Ένας “άνθρωπος” τελειωμένος, ένα υπόλειμμα κι ένα καρβουνιασμένο κούτσουρο, ένα απ’ όλα όσα εσύ μας πρόσφερες αφειδώς τα τελευταία χρόνια.
Γι’ αυτό, για ν’ αποκτήσεις ξανά περιεχόμενο κι όρεξη για ζωή, φιλία και συντροφιά, που θα σε βοηθήσουν κάποτε να ξαναβρείς τη χαμένη σου απασχόληση, άκουσε και μελέτησε σοβαρά την πρότασή μου: έλα κοντά να ξεκινήσουμε μια μεγάλη προσπάθεια. Να ξαναφυτέψουμε τα δάση, να γεμίσουμε δέντρα και τα πιο απομακρυσμένα και δυσπρόσιτα σημεία, ακόμη και σ’ αυτά που ούτε και η ίδια η διεστραμμένη σου διάνοια δε θα προέβλεπε ότι υπάρχει καύσιμη ύλη. Έλα κι ας τραγουδάμε μαζί την παραμελημένη μπαλάντα: “Πας για να βγάλεις τ’ άχτι σου, μα δε θα γίνω στάχτη σου. Κι αν μ’ έκαψες, κι αν μ’ έκαψες, να μ’ αγαπάς δεν έπαψες.”
Έλα, λοιπόν! Έτσι μονάχα, μετά από ογδόντα χρόνια θα έχεις πάλι μπροστά σου δάση να καις! Αλλιώς...

25 comments:

meril said...

Εμείς θα συνεχίσουμε να τα κουτσοβολέβουμε πανάθεμά την ανοχή μας την αντοχή μας την πίστη μας την αδιαφορία μας... Αχ, μας εγκαλώ μας εγκαλώ μα δε φτάνει. Ας ...Όχι ας να κάνουμε πράγματα... και συγχώρεσέ με μα έξι χρόνια στα πευκοδάση της Ηλείας έχω θητεύσεικαι μου είναι αβάσταχτο αβάσταχτο....

el-bard said...

Θα ήθελα να πω "καταλαβαίνω", αλλά ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τίποτα.

scalidi said...

Συνυπογράφω κι εγώ. Είπες όλα αυτά που με πνίγουν

meril said...

Υπηρέτησα για έξι χρόνια χρόνια σ' ένα από τα χωριά της Ηλείας που τώρα καίγονται. Μέσα στο πευκοδάσος και τότε ξεχασμένο και τώρα καμμένο...

alef said...

Κλεμμένος Νίτσε, ευτυχώς που υπάρχει η τέχνη, για ν' αντέχουμε τη ζωή. Καμια φορά, ξέρεις, βγαίνει ένα μικρό αριστούργημα μέσα απ' τις στάχτες, αλλά και τόση δύναμη Θεέ μου! Ξέρεις, δεν είναι μόνον ο ήρωας του κειμένου σου, είναι και η ανοργάνωτη βλακεία. Τόσο ανοργάνωτη και τέτοια βλακεία, Θεέ μου! Και η βλακεία, ακόμα κι απ' την διαστροφή είναι καταστροφικότερη. Λυπάμαι που σε ξανασυναντώ κάτω από τέτοιες συνθήκες (δεν μπορώ να ανασάνω απ' τον πόνο μου, εξάλλου καιγόταν κι η γειτονιά μου, έτσι ή αλλιώς όμως θα πονούσα), χαίρομαι όμως το φως σου απ' όπου ξεπήδησε ένα τέτοιο κείμενο. Κι ας είναι πιο σπλαχνικός ο επόμενος μήνας.

paroussa said...

Δέν το χωράει το μυαλό μου αυτό που γίνεται.Το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος.
Δέν λυπούνται τά δένδρα(τόσο καταλαβαίνουν;) δεν λογαριάζουν όμως ούτε και τίς ζωές των ανθρώπων.
(γιά τα ζώα βέβαια δέν γίνεται λόγος)
Πολύ καίρια η επιστολή σου, Λευτέρη.
Φοβάμαι όμως ότι ο "φίλος" δέν είναι σε θέσει νά την καταλάβει.

el-bard said...

scalidi
Με καίνε, ήθελες να πεις. Δε λέμε τώρα πια "με πνίγουν". Αυτό πήγαινε με το τσουνάμι. Τώρα λέμε "με καίνε".

el-bard said...

meril
Παρ' όλα αυτά., στέκομαι στο ρήμα "υπηρέτησα". Μου αρέσει.

el-bard said...

alef, alef, alef
Χαθήκαμε δε θα πει τίποτα. Η είσοδός σου μου θύμησε το βουνό (άδενδρο) και τον Μωάμεθ. Έλειπα, την περασμένη βδομάδα γύρισα στη βάση μου.
Είσαι καλά; Πέρα από τις φωτιές, είσαι καλά;
Συμφωνώ απολύτως με την ανθρώπινη βλακεία. Θυμήσου και τον Ευ. Λεμπέση. Αν και τώρα τελευταία (εσύ μπορείς να μου θυμήσεις) κάπου είδα κι άλλο ένα βιβίο-μελέτη περί της ανθρώπινης ανοησίας. Δε θυμάμαι πού και ποιος.
Πιστεύω να τα πούμε κι από πιο κοντά.

el-bard said...

doctor
Άφησα σχόλιο στο ...Γαλάτσι.

el-bard said...

Παρούσα
Τα λυπούνται τα δέντρα, αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι;
Και τις ανθρώπινες ζωές τις λογαριάζουν. Δεν ακούς που τις μετράνε συνεχώς στις ειδήσεις; Πόσες έχουν φτάσει μέχρι τώρα; 63, 65; Τις λογαριάζουν, μωρέ. Μόνο που στους λογαριασμούς δεν υπάρχουν μόνο οι πράξεις της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού. Αλλά -αλίμονο- και της αφαίρεσης και της ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ.
Αυτά.

ellinida said...

Snif snif
Καλησπέρα Λευτέρη.

el-bard said...

Καλώς τηνε την Ελληνίδα μας. Πριν δυο ώρες γύρισα από τα μέρη τα δικά μας. Ξέρεις, Π.Φ. Snif snif κι εγώ. Αλλά και οργή. Όπως ακριβώς ο πρωθυπουργός μας.

scalidi said...

να σταθώ σε μια φράση που είπε το άλεφ: σπλαχνικός μήνας... είθε, αλλά...

dodo said...

Πάρα πολύ καλό- καλώς ήλθες πίσω, με τον σαρκαστικό ελληνικό σου λόγο.

el-bard said...

Σταυρούλα
Καλά τα είπε το alef. Σπλαχνικός μήνας. Και ...εκλογικός.

dodos
Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω. Καλό χειμώνα;;;

alef said...

Είμαι καλά και κάνω... οικειά:πόρτες, παράθυρα, ράφια... βάφω, σοβαντίζω και σβήνω φωτιές στη γειτονιά (Καλύβια, Κερατέα). Χαίρομαι αφάνταστα που σε ξαναβρίσκω, μέχρι τις εκλογές είμαι στο σπίτι, ξέρω περί βλακείας, αλλά στο χάος δεν μπορώ να το βρω. Θα τακτοποιώ όμως και θα το παραγγείλω εις διπλούν, τριπλούν... να μας το χαρίσω. Τον Σεπτέμβρη και θα βρεθούμε και θα τα πούμε και όλα θα είναι λιγάκι πιο καλά. Φιλιά

alef said...

Αμα δεν σου πάνε οι δουλειές του σπιτιού και τα... οικειακά σου μισά τ' αφήνεις! Καταλαβαίνεις κατάσταση, έτσι;

el-bard said...

alef
Καταλαβαίνω...καταλαβαίνω...
Ξέρεις τι έλεγα από μέσα μου (κι απ' έξω μου) όλες αυτές τις μέρες; "Άντε να περάσει αυτός ο απίστευτα κακός καιρός και να τα πούμε από κοντά".
Χαιρετίσματα στη φιλόξενη γωνιά.

vel... said...

El_bard (που ξαναείπα όλο σε λέω bird κι εγώ το βρίσκω όμορφο αλλά αν παρεξηγιέσαι να το πεις με κάποιο τρόπο) εγώ δεν είμαι τόσο ψύχραιμη ώστε να του στείλω γράμμα... του εμπρηστή, λέω. Αλλά, έχεις δίκιο...

el-bard said...

vel
Το bird ωραίο, αν το σκεφτόμουν στην αρχή θα το υιοθετούσα (άλλωστε έχω γράψει αρκετά για πουλιά, φωτογραφίζω και πουλιά κλ.π, κ.λπ).
Για τους εμπρηστές τι να πω! Αν δεν μπορείς να τους καρυδώσεις, μένει μόνο να ρτους λυπηθείς. Φαντάσου κατάντια.

Nefestoras said...

΄Επεσα επάνω σου, διάβασα το κέμενό σου,έβγαλες την απελπισία σου με ένα όμορφο γραφτό ελπίδας.
Μόνο κράτα την οργή σου ανέπαφη. Γιατί σκοπεύουν να το ξανακάνουν. Θα μας χρειαστεί, κάθε διμηουργική αγανάκτηση. Καθαρός πόλεμος είναι.
Φιλικά Νεφέστορας.

el-bard said...

Φίλε nefestora,
Η οργή οργή. Χωρίς άλλο σχόλιο.

Anonymous said...

El-bard, επιτέλους το κατοθώσανε : η κατάθλιψή μας τείνει να γίνει μόνιμη. Γι'αυτό, ντου από παντού (έχω σχέδια περί τούτου). Καιρός για πολιτική : δεν μπορεί να ψηφίσουμε τα δυό μεγάλα κόμματα. Τέλος, προς το παρόν.

el-bard said...

Ανώνυμε
Ντου από παντού και σχέδια. Με (μας) ενδιαφέρουν. Και η πολιτική. Στην πολιτική θα αναφέρεται και το επόμενο ποστ. Επειδή η πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράμα για να το εμπιστευτεί κάποιος στους πολιτικούς. Και ποιους πολιτικούς δηλαδή; Λιάγκας, Μάγκας και το κακό συναπάντημα.