Sunday, December 31, 2006

Γράμμα στον Αι-Βασίλη

Άγιε μου Βασίλη,
Σου γράφω τώρα την Πρωτοχρονιά, όπως ακριβώς όταν ήμουν μικρός και πίστευα ότι ερχόσουν το βράδυ της Παραμονής του νέου έτους. Έπρεπε να περιμένω χρόνια πολλά χρόνια μέχρι να μάθω ότι το έθιμο των εταίρων μας στην Ε.Ε. είναι να έρχεσαι τα Χριστούγεννα και όχι την Πρωτοχρονιά. Βέβαια κατάλαβα ότι εσύ είσαι ένας πρωτότυπος άγιος, μισός Ευρωπαίος και μισός Έλληνας, ακριβώς όπως κι εγώ, μισό-μισός, ένας Έλληνας που αγωνίζεται να γίνει Ευρωπαίος. Είσαι Έλληνας και λέγεσαι Βασίλης κι όχι Σάντα-Κλάους και τα τέτοια. Έτσι ακολουθώντας τη δική μου παιδική παράδοση, σου γράφω σήμερα. Και σου γράφω, γιατί νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σου τα ψάλλω από την καλή. Τόσα χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή. Πιστεύω ότι είναι καιρός να μάθεις μερικές αλήθειες.
Μάθε, λοιπόν, ότι δε σε πίστεψα ποτέ μου. Μέχρι μια ηλικία βέβαια στήριζα κάποιες ελπίδες σε σένα, αλλά αρκετά γρήγορα τα κατάλαβα όλα. Μετά όμως ήρθαν στη ζωή μου τα δικά μου παιδιά κι αναγκαστικά συνέχιζα να παίζω το ρόλο στο παραμύθι σου. Ντυνόμουν εγώ Άγιος Βασίλης και τους επισκεπτόμουν αυτές τις μέρες. Περίμενα πώς και πώς να μεγαλώσουν κι αυτά λίγο, να μην έχω άλλες δεσμεύσεις, να καταλάβουν κι αυτά ότι δεν είσαι αληθινός, για να σου τα πω. Είναι αλήθεια ότι αυτά, τα παιδιά μου, δε σε κατάλαβαν γρήγορα. Βλέπεις, η ευημερία που κυκλοφορούσε γύρω τους δεν τα άφηνε να δουν την αλήθεια. Τους έφερνες τα δώρα τους κάθε χρόνο ανελλιπώς, πήγαινες τα δώρα και στους φίλους τους, ε, τα βόλευες, γιατί να μη σε πιστεύουν; Απ’ το μυαλό τους δεν πέρασε εύκολα η σκέψη ότι ήσουν μια απάτη, ένα γλυκό όνειρο. Τώρα όμως που σε κατάλαβαν κι αυτά, νιώθω ότι πρέπει να μιλήσω. Και ποια καλύτερη ευκαιρία μου παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό παρά μέσα από το blog, για να μ' ακούσεις καλύτερα. Στο διαδίκτυο τα πάντα ταξιδεύουν σίγουρα και γρήγορα, ενώ τα ταχυδρομεία μας είναι αργά, υπερβολικά αργά αυτές τις ημέρες.
Το πρώτο και κύριο, λοιπόν, Άγιε Βασίλη, ήταν ότι τότε, στα χρόνια τα δικά μου, έφερνες δώρα μόνο στα πλούσια παιδιά. Όσο πιο πλούσια ήταν τα παιδιά, τόσο και πιο ακριβά, πιο λαμπερά δώρα έπαιρναν. Οι μικρομεσαίοι έπαιρναν φτηνότερα και οι φτωχοί τίποτα απολύτως. Και μια χρονιά ειδικά που είχα σφοδρές ελπίδες ότι θα με θυμηθείς -ήταν τότε που οι δουλειές του πατέρα δεν πήγαν καλά μια ολόκληρη χρονιά και σκεφτόμουν ότι θα με αποζημίωνες εσύ- εσύ δε μου έφερες τίποτα. Δε σε συγκίνησαν ούτε τα δάκρυά μου ούτε τα παρακάλια μου. Τα παπούτσια και οι κάλτσες μου που τα άφηνα το βράδυ πλάι στη σόμπα για να τα γεμίσεις, το πρωί ήταν κρύα και -το κυριότερο- άδεια. Ούτε μια καραμέλα. Αντίθετα, στο πιο πλούσιο παιδί της παρέας μας είχες φέρει το δώρο-φετίχ των μικρών μου χρόνων: ένα ηλεκτρικό τρενάκι που περνούσε μέσα από σήραγγες, από βουνά και πεδιάδες, σταματούσε σε σταθμούς και σε φανάρια. Αμ κι αυτά τα δώρα σου! Ήταν λογικό, όχι πες μου αν ήταν λογικό να πιστεύεις στο Θεό και στην Αγάπη σαν Άγιος που είσαι, και να δωρίζεις πιστόλια και αυτόματα όπλα και στρατιώτες και τανκς. Ήταν πράγματα αυτά για δώρα;
Το δεύτερο ήταν ότι ήσουν πολύ στρουμπουλός για άγιος. Φουσκωμένος και δυσκίνητος από το πάχος απορούσε κανείς πώς ήταν δυνατόν να σε σηκώνει το έλκηθρο, αλλά και πώς μπορούσες να περνάς μέσα από τις καπνοδόχους. Και πώς, όταν καμιά φορά περνούσες κι έφτανες στο σπίτι, δεν ήσουν κατάμαυρος από τις καπνιές, αλλά συνέχιζες να είσαι κατακόκκινος, κατακάθαρος κι ολοκαίνουριος. Κι αυτό το μόνιμο χαμόγελο στα χείλη σου μου φαινόταν πολύ ύποπτο. Ακόμη και μέσα στη δικτατορία, όταν είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τον κόσμο, εσύ χαμογελούσες αμέριμνος και συνέχιζες να φέρνεις δώρα στα πλουσιόπαιδα, λες και τίποτα δεν έτρεχε στην πατρίδα μου, σαν να πήγαιναν όλα ρολόι. Ακόμη κι όταν η τηλεόραση μας έδειχνε τα σκελετωμένα παιδάκια κάποιας μακρινής χώρας, εσύ χαμογελούσες και τα κοιτούσες πονηρά μέσα από τα γυαλάκια σου, Άγιε μου Βασίλη. Και να ξέρει κανείς ότι αυτά τα παιδάκια ήταν αληθινά, αυτά ήταν η πραγματικότητα, κι εσύ ο γελαστός, ψεύτικος!

Τώρα δε σε περιμένουμε. Η πελατεία σου έχει μειωθεί σημαντικά. Έχεις πέραση μόνο στα νήπια, στα πολύ νήπια. Το έχασες το παιχνίδι, άγιε. Και μη νομίζεις ότι το έχασες στο σπίτι μου ή στο σπίτι του γείτονα που μεγάλωσαν κι αυτουνού τα παιδιά του. Όχι! Το παιχνίδι το έχασες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, στην Αιθιοπία, στο Σαράγεβο, στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, στα Καλάβρυτα και όπου αλλού ανθρώπινα κορμιά πότισαν τη γη με το κόκκινο υγρό του μίσους.
Κόκκινο ακριβώς όπως η κατακαίνουρια φορεσιά σου.
Όπως τα κατακόκκινα γελαστά μαγουλάκια σου.

16 comments:

teiresias said...

Πολύ καλό ποστ!Μπράβο!!!

Ταξικές διακρίσεις από τον Άγιο Βασίλη...

Με κοινωνική κριτική καθιστάς αυτονόητη την ανυπαρξία του...

Κι όλα αυτά τόσο καλογραμμένα...
Και πάλι μπράβο!!!

(Κάπου διάβασα πως η κόκκινη φορεσιά του εν λόγω Αγίου καθιερώθηκε από μια παλιά διαφήμιση της coca-cola,του 193...τόσο,που παρουσίαζε για πρώτη φορά τον Άγιο ντυμένο στα χρώματα του προϊόντος....)

Anonymous said...

Εγώ τώρα πώς να διώξω τον κόμπο από το λαιμό μου και τα δάκρυα που θόλωσαν τα μάτια μου;
Για μία και μοναδική φορά, θυμάμαι, μου είχε "φέρει" ο "΄Άγιος" δυο μπαλόνια, που μόλις ξύπνησα αντίκρυσα κρεμασμένα από το μονόφωτο (πού πολύφωτο τότε;) του κοινού με τους γονείς υπνοδωματίου.
Και ναι, στα παιδιά μου (άντρες και γυναίκες πλέον), έδωσα και δίνω όσα μπορώ περισσότερα (κακή τακτική επιμένει ο καλός μου σύντροφος), όμως τώρα εσύ, καλά του τα 'σουρες του "΄Αγιου".....
Να ΄σαι καλά, και με χαμόγελο αισιοδοξίας, ας ξεκινήσει ο νέος κύκλος.
(Υ.Γ. Σαν κύκλος έχει αποτυπωθεί στο υποσυνείδητό μου ο χρόνος, από ένα χάρτη στην Β΄ Δημοτικού, στ' Ανάπλι (εκεί δίπλα σου), πριν -άντα και βάλε χρόνια. ΄Εδειχνε τους μήνες και τις εποχές με όμορφες εικόνες. Χειμώνας επάνω, άνοιξη δεξιά, καλοκαίρι κάτω και φθινόπωρο αριστερά του κύκλου.
El-bard, με τσάκισες με τις θύμησες απόψε, θα μου καεί το φαγητό και περιμένω κόσμο.....
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

el-bard said...

Καλέ μου Τειρεσία και καλή μου ιτς καλέ
Με τα σχόλιά σας μου τελειώνει το 2006, σχόλια που κι εμένα μου έδεσαν κόμπο το λαιμό.

Τειρεσία,
Έχεις δίκιο, το 1931 η Coca–Cola προσέλαβε το Σουηδό καλλιτέχνη Haddon Sundblom για να της σχεδιάσει μια Χριστουγεννιάτικη διαφήμιση. Ο Sundblom είχε την ιδέα να επανασχεδιάσει τον Άγιο Βασίλη βάζοντάς τον να φορά άσπρα και κόκκινα ρούχα, τα επίσημα χρώματα της Coca – Cola. Επέλεξε ένα συνταξιούχο πωλητή της Coca – Cola, ο οποίος ήταν παχουλός και με γενειάδα, για μοντέλο και η γέννηση του μοντέρνου Αγίου Βασίλη ήταν γεγονός!!!!

Εύχομαι να είστε καλά και να πολεμάτε, ο καθένας από το μετερίζι του.

Εύχομαι επίσης, ιτς καλέ, να σώσεις το φαγητό σου (που θα είναι πεντανόστιμο, δε χωρά αμφιβολία) και να πιούμε ένα ποτήρι απόψε όλοι μας, στις 00.05 ας πούμε, στην υγειά των μοναξιασμένων και των ασυντρόφευτων.

dodo said...

Πώς να ξεμπλέξεις, αλήθεια, τις επιρροές; Ο "δικός μας" άγιος, ο ασκητικός επίσκοπος Καισαρείας, με την πίτα τών φτωχών- πάντα μ' άρεσε αυτή η παράδοση...

Εύχομαι φωτεινό, δημιουργικό και χαρούμενο τον νέο χρόνο!

Anonymous said...

ΚΑΛΗ ΛΑΜΠΡΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!
(τΤο αισθανόμαστε βεβαίως, πόσο λαμπρή είναι. Για βολτα στην Αρβανιτιά μου κανει, άντε και μέχρι Καραθώνα, ποδαρόδρομο λέμε)
Το φαγητό σώθηκε, νόστιμο ήταν, όσο για το ποτηρι θα το πιώ σήμερα στην υγειά "των μαναξιασμενων και των ασυντρόφευτων" με την ευχή να βρούν σύντομα το κατάλληλο ταίρι, αλλιώς δε λέει, καλέ μου φίλε, "πιο καλή ειν΄η μοναξιά"...

paroussa said...

Mελαγχόλησα πάλι, καλέ μου φίλε.
Πόσο δίκαιο έχεις και πόσο όμορφα τα γράφεις!
Γιατί μας μεγάλωσαν και μεγαλώσαμε και εμείς τα παιδιά μας με ψέματα;
Γιατί ωραιοποιούμε ενα τόσο άδικο κόσμο; Γιατί έπρεπε καθε φορά που δεν είχα δώρο να έχω και τύψεις, γιατί τάχα δεν ήμουν αρκετά καλό παιδι για να έχω την εύνοια του Αγίου;
Γι αυτόν και κάποιους άλλους λόγους πάντα αισθάνομαι "λίγη".
Τό κακό είναι ότι, κανένα Νέο Έτος δέν θα μας απαλάξει από τό άδικο.

el-bard said...

dodo
Να είσαι καλά κι εσύ και να ετοιμάζεις την έκθεση. Μπορώ να βοηθήσω.

ιτς καλε
Βόλτα στην Αρβανιτιά και στην Καραθώνα κάτω από τον λαμπρό ήλιο. Τίποτα καλύτερο για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Να είσαι καλά.

paroussa
Υπάρχουν και καλά ψέμματα, όμορφα. Ε, δεν ήταν άσκημο, εδώ που τα λέμε, να βλέπουμε τα λαμπερά μάτια των παιδιών μας να περιμένουν και να παίρνουν τα δώρα τους από κάποιον Αγιοβασίλη.
Πέρα απ' αυτά, υπάρχουν και καλές και όμορφες αλήθειες. Κι εσύ, είμαι σίγουρος, έχεις βρει αρκετές απ' αυτές. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, γλυκυτάτη παρουσία.

Anonymous said...

Ομως, λάβε υπόψιν σου και τούτο : ακόμη και στο γύρισμα του χρόνου, στη ροή του χρόνου, πάντα αναζητούμε το σταθερό του Αι-Βασίλη : αυτόν, το χοντρό - από ύλη και λίπος, με την κόκκινη στολή - και ας είναι της coca-cola, αυτόν που θα μας φέρει δώρα.
Ετσι είναι el-bar. Εγώ πιστεύω στον Αι-Βασίλη γιατί τα δώρα είναι το ζητούμενο : εγώ,εσύ,όλοιμαζί. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Αι-Βασίλη επουράνιε (όπως λέμε el-bar επίγειε).

el-bard said...

Έχεις δίκιο σομισ
Τελικά, όπως και να το δεις, το δώρο είναι αυτό που έχει αξία. Είναι το "κάτι που μένει", για όσους ψάχνουν να βρουν κάτι που θα μένει.

scalidi said...

Ε, καλά που το διαβασα τώρα, ετεροχρονισμένα, με πήραν τα κλάματα...

Εμένα πάντως από την αρχή μου είπαν: ναι, το πορτοκαλί αυτοκινητάκι σου το αγόρασαν ο παππούς και ο μπαμπάς, δηλαδή ο Άγιος Βασίλης.

el-bard said...

Scalidi
Καλή χρονιά, καλή χρονιά,
πάλι πίσω στη δουλειά;

scalidi said...

ναι, πάλι.

Anonymous said...

Εσύ τα δώρα σου πάντως τα πήρες. Πολλή αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό από φίλους. Να σαι καλά καλή χρονιά και πάντα αιχμηρά ευαίσθητος

meril

el-bard said...

Σ' ευχαριστώ, meril. Εύχομαι και σε σένα χρόνια πολλά και δημιουργικά.
Θα ήθελα να διαβάσω δικά σου κείμενα.

Anonymous said...

Kαι γω θα το θελα αλλά πως....
meril

Anonymous said...

Θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη στον εκδότη που χωρίς να τον ρωτήσω, έκθεσα το "γράμμα στον άη-βασίλη" στο μπλογκ μου
(το http://en.netlog.com/smilingboygr/blog/)
αλλά τουλάχιστον γράφω από ποιο site to πήρα.
Ο χρόνος πριν τα Χριστούγεννα ελάχιστος, και θέλω να προλάβουμε πριν φτάσουν ο καθένας να μάθει την αλήθεια.. που δεν είναι τόσο γλυκειά..

Σας ευχαριστώ πολύ..
(αν θέλετε μου αφήνετε μήνυμα στο
http://en.netlog.com/smilingboygr