Monday, October 16, 2006

Ταυτότητα

Αφιερωμένο στον σομις

Αυτές τις μέρες ακολούθησα αντίστροφη πορεία από τους υπόλοιπους συμπατριώτες μου. Δεν ταξίδεψα στον τόπο που ψηφίζω, αλλά έφυγα μακριά απ' αυτόν ήδη από την Πέμπτη το πρωί. Πέντε ώρες με το αυτοκίνητο, λες και με κυνηγούσαν. Βέβαια πίστευα ότι θα μπορούσα να ψηφίσω στο internet (ξέρετε, στο δικτυακό τόπο του ΥπΕς, τόσες φορές έχω ψηφίσει στις διάφορες άσχετες δημοσκοπήσεις -ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για προπονητής του Παναθηναϊκού, ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα φέτος, ποιο ήταν το καλύτερο γκολ της Κυριακής και τέτοια), αλλά για ψήφο νομαρχιακό και δημοτικό δε φάνηκε να είχε προβλεφθεί κάτι ανάλογο. Δε γινόταν τίποτα. Δεν υπήρχε ούτε μία ένδειξη στο ypes.gr για ψηφοφορία μέσω διαδυκτίου. Τόσο πίσω είμαστε, λοιπόν; Γι' αυτό το λόγο επανήλθα στον τόπο μου το απόγευμα πια της Κυριακής λαχανιασμένος αλλά εγκαίρως.

Όμως η κακοτυχία συνεχίστηκε, γιατί πίστευα ότι θα μπορούσα να ψηφίσω με την πιστωτική μου κάρτα. Η δικαστική αντιπρόσωπος όμως ήταν κάθετη: "Μ' αυτήν ψωνίζουν, δεν ψηφίζουν. Αφήστε, λοιπόν, τις βλακείες, ολόκληρος άντρας, και φέρτε την ταυτότητά σας". Όταν έβγαλα από την τσέπη μου μια τηλεκάρτα, και ρώτησα δειλά μήπως θα μπορούσε να γίνει κάτι μ’ αυτήν, με κοίταξε δολοφονικά κι επανανέλαβε αυτό για την "ταυτότητά σας" μαζί με κάτι άλλα που δεν τα έπιασα. Με μουγκρητά απάντησε και στις αιτήσεις μου μήπως έχει κάποια ισχύ το απολυτήριο Γυμνασίου, το πτυχίο μου, το Λόουερ, ένα εξιτήριο από νοσοκομείο, χαρτιά είναι κι αυτά, τέλος πάντων, που δείχνουν ποιος είμαι, έστω μια θαμπή εικόνα μου. Σαν να ήταν έτοιμη να με χαστουκίσει μου φαινόταν.

Την πήρα με το καλό κι άρχισα να της μιλώ για την ταυτότητά μου. Είδα κι έπαθα να της εξηγήσω ότι δεν έχω τέτοιο πράμα, ότι την ταυτότητά μου ψάχνω τόσα χρόνια και δεν τη βρίσκω πουθενά. Χαμένη κάπου ανάμεσα στην Αρχαία Τίρυνθα, στη Δήλο, στην Αγιασοφιά, στο Ματζικέρτ, στα Δερβενάκια, στον Αγιοσπυρίδωνα του Ναυπλίου, στην τρύπα-φυλακή του Παλαμιδίου, στους Άγιους Σαράντα, στη Βάρκιζα, στην Κύπρο, στη Μύκονο. "Την πλαστική, εννοώ, την αστυνομική". Άντε να της εξηγήσω τώρα ότι δεν είμαι αστυνομικός.

Τελικά γύρισα σπίτι μου και βρήκα μια παλιά πλαστικιά, μια αηδία ξεφλουδισμένη με τη φάτσα μου επάνω αγνώριστη. «Είναι δυνατόν να της κάνει αυτή;» αναρωτήθηκα με σιχασιά.

Επέστρεψα πίσω, στο εκλογικό κέντρο, με βαριά καρδιά παίζοντας στα χέρια μου αυτό το ξεφτίδι.

Της έκανε!

12 comments:

Anonymous said...

χα, χα, χα! Πικρόγλυκος γέλωτας της ειρωνείας που αποπνέει το κείμενο. Εύστοχος και πάλι...

Anonymous said...

Εξαίρετο
( εύχομαι νάσαι καλά )

voas

Θεοδόσης Βολκώφ said...

Λευτέρη μου, είσαι αμίμητος... Χαίρομαι πολύ που γύρισες....
Ελπίζω να είσαι καλά κι ακόμα καλύτερα...

Δικός σου,

Βολκώφ

dodo said...

Απολαυστικό κείμενο!
Αστείο. Και πικρό μαζί...

Καπετάνισσα said...

Θαυμάσιο κείμενο.
Στιφάδα και γλύκα στριμώχνονται στα χείλη.
Κι εκείνη που αιωρείται τελικά -αναρωτιέμαι γιατί- είναι η νοσταλγία.

Ίσως γιατί η αναζήτηση ταυτότητας μας κυνηγάει παιδιόθεν.
Και δεν χορταίνει, μ' όσους ρόλους κι αν την ταΐσουμε.

el-bard said...

scalidi
Εύστοχη και πάλι!!!

voas
Χαθήκαμε αλλά να που ξαναβρεθήκαμε. Ας μην ξαναχαθούμε (από μένα εξαρτλαται...ξέρω).

Volkof
Είμαι ακόμη καλύτερα και χαίρομαι κι εγώ που ξαναβρίσκω έναν-έναν τους εκλεκτούς.

dodos
Δάκρυ και γέλιο μαζί (Ζ Ιλιάδας). Να παραγγείλω κάτι αφηρημένο αλλά σχετικό γι' αυτό το ομηρικό "δακρυόεσσα γελάσασα" της Ανδρομάχης;

Καπετάνισσα
Δε χορταίνει η ρημάδα. Τόσα χρόνια την ξεφλουδίζουμε κι αυτή εκεί.
Σ' ευχαριστώ για την ευγένεια και την καλοσύνη σου να περάσεις από εδώ!

Anonymous said...

Απ' ότι κατάλαβα είσαι βάζελος. Κρίμα, γιατί γράφεις μοναδικά. Κανείς όμως δεν είναι τέλειος. Θα περνάω πάντως να σε διαβάζω.
"η"

el-bard said...

anonymous
Απ' ότι κατάλαβα είσαι γαύρος. Κρίμα, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.
Και τι σημαίνει αυτό το "η";

Anonymous said...

Είδες που έρχεσαι στα λόγια μου; Έτσι πρέπει. Να συμφωνούμε, για το καλό του αθλητισμού. Το "η" είναι η υπογραφή μου φυσικά. Άν σου φαίνεται άσχημο ή ψυχρό,λέγε με "ανατολή", όπως μερικοί άλλοι διαδικτυακοί φίλοι. Διαλέγεις και παίρνεις.

Anonymous said...

El-bar, αγαπητέ φίλε, με τη βοήθειά σου, για πρώτη μου φορά, είμαι με τους νικητές.
Και τώρα τι κάνουμε; Το πρώτο σχέδιο δράσης, στο μυαλό μου, ήταν το ακόλουθο : Στήνουμε τρεις πυροβολαρχίες στην Πορτοκαλούσα. Επειδή στόχος μας είναι η ουσιαστική ανατροπή των πραγμάτων, καλούμε τους πολίτες να μείνουν στα σπίτια τους !! Μετά, πυρ κατά βούλησιν ! Το γνωστό καμπαναριό της πλατείας, πρώτος στόχος. Επιλεγμένοι στόχοι τα δικηγορικά γραφεία, τα ιατρεία κα, γενικώς τόποι όπου συχνάζουν "επιστήμονες".
Πως σου φαίνεται;...
Πάντως ανυπόκριτα σου λέω, νοιώθω λίγο Γκόρτσος (από τη γνωστή ταινία με τον Παπαγιανόπουλο), περίεργος για την πρόκληση και σίγουρος ότι μαζί με φίλους, μπορούμε να ανακαλύψουμε πολλά καλά πάνω στο ταλαίπωρο σώμα της πόλης που κυκλοφορούμε.
Σ'ευχαριστώ.

el-bard said...

anonymous
Προτιμώ το "η". Άλλωστε αυτό έχει μέσα του περισσότερο μυστήριο κι απ' αυτήν ακόμη την "ανατολή".

σομις
Όλα καλά, αλλά αντί για πυροβολαρχίες και πυρ κατά βούλησιν τι θα έλεγες για τη γνωστή συχνότητα και σχόλια κατά βούλησιν από εκεί; Κάθε Πέμπτη οχτώ με δέκα, ας πούμε! Λέω...

Anonymous said...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!