5. Πόρτες

.
Γεννηθήκαμε σ’ αυτόν τον κόσμο κι από τότε κοιτάζουμε συνέχεια τον αντικρινό. Εκεί που βρίσκονταν μια φορά τα εικονίσματά μας, τα στέφανα και το ακοίμητο καντήλι παρηγοριά, εκεί που ήταν οι πόρτες των σπιτιών μας με τις κάρσες τους που κουβαλούσαν βιογραφίες καταιγίδων και την ιστορία μας, μια ολόκληρη ιστορία γραμμένη με ημερομηνίες και γραμμούλες οριζόντιες. Ημερομηνίες γεννήσεων, γάμων, πραξικοπημάτων, σεισμών. Και γραμμούλες, χιλιάδες οριζόντιες γραμμές με κύρια ονόματα: Κυριάκος, πέντε χρονώ, Ορέστης επτά…
Σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο γεννηθήκαμε, αλλά τα μάτια μας συνέχεια απέναντι. Κι όταν λαβαίνουμε νέα απ’ αντίκρυ ‘το τάδε σχολείο έκλεισε’, ‘το χιόνι απέκλεισε τρεις οικογένειες βοσκών’, τα φύλλα στην καρδιά μας κινούνται αδιόρατα απ’ αλαφρό αεράκι και μας φέρνουν χρησμούς ολοκάθαρους.
Που δεν τους διαβάζουμε.