.
Όσο και να την ταλαιπωρούν, όσο και να τη διώχνουν, αυτή γυρνάει πάντα πίσω, στη μήτρα. Άλλοτε γίνεται λουλούδι μες στο τσιμέντο, άλλοτε Παναγιά που πλένει πιάτα και κατσαρολικά στο πηγάδι της αυλής, άλλοτε ωραία κοιμωμένη στις ξερολιθιές των γεγονότων και των δημοσκοπήσεων. Μαζεύω χόρτα και προσκυνώ τη γη, βρίσκω τα ίχνη του καλοκαιριού και τα πατήματα των παραμυθιών. Μα εκείνη κοιμάται κάτω απ’ τις αερογέφυρες των καινούριων αρχαίων δρόμων. Όταν καμιά φορά ξυπνάει, παίρνει το ντέφι, δένει το χαλκά μόνη της και τραβάει σκυφτή γουργουρίζοντας το παλιό μονοπάτι που οδηγεί ίσια στα σύνορα.
1 comment:
Έξοχο!
Post a Comment