Η Αλίκη στη χώρα του παρά

.

Η Ελλάδα είναι αναμφίβολα μια χώρα με παράδοση. Αυτό, βέβαια, δεν την έχει μέχρι τώρα προφυλάξει από του να είναι και μια χώρα παράδοξη και παράξενη. Κι αυτή η παραδοξότητα είναι φανερή σ’ όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις των σημερινών κατοίκων της, των νεοελλήνων. Ενώ, λ.χ. η παραγωγικότητα τείνει στο μηδέν, οι νεοέλληνες εξακολουθούν να έχουν παράλογες απαιτήσεις. Ενώ προσπαθούμε να βαδίσουμε παράλληλα με τους άλλους Ευρωπαίους, μας αρέσει να παραμυθιαζόμαστε με το παρελθόν, να παρεξηγούμε το παρόν και να παραληρούμε για το μέλλον. Ενώ οι μαθητικές παρελάσεις δίνουν και παίρνουν, όταν φτάνει η ώρα οι παλαιοί παρελαύνοντες να παρουσιαστούν για να υπηρετήσουν την πατρίδα, προτιμούν να κάνουν την παραλλαγή τους και να το παίξουν παράφρονες παραμελώντας τις υποχρεώσεις τους. Ενώ, γενικώς, οι πολιτικοί μάς τάζουν λαγούς με πετραχήλια και επίγειους παράδεισους, αυτοί είναι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν το πλοίο, παραδίδουν τα όπλα και μας οδηγούν κατευθείαν στην παρακμή.

.

Η νέα Ελλάδα, λοιπόν! Η χώρα του παρά, του χρήματος δηλ., αλλά και του παρά. Αυτό το δεύτερο όχι τόσο με την έννοια του κοντά και του πλησίον, όσο με την έννοια της παράβασης και της υποκατάστασης. Η χώρα, όπου δίπλα στις ευθείες φυτρώνουν οι νόθες εκβλαστήσεις, οι πάροδοι, τα παραβλάσταρα. Κι ενώ αλλού τα παραβλάσταρα αποκόβονται για να βοηθηθεί το κυρίως φυτό στην ανάπτυξή του, εδώ τα παραβλάσταρα θωπεύονται και πριμοδοτούνται, αναπτύσσονται υπέρμετρα μαραίνοντας το κάποτε υγιές αδέρφι τους. Δίπλα στην οικονομία, στο εμπόριο, στο κράτος, στην παιδεία, στην πληροφόρηση και την πολιτική φυτρώνουν και ανθίζουν -ουσιαστικά ελέγχουν και κυβερνούν- η παραοικονομία, το παραεμπόριο, το παρακράτος, η παραπαιδεία, η παραπληροφόρηση και η παραπολιτική.
.

Ελλάδα, η χώρα του παρά! Εδώ που οι λογής-λογής παρακεντέδες γίνονται πάρεδροι ενώ οι διάφοροι αδιάφοροι παρακοιμώμενοι χρίζονται πρόεδροι, παρασημοφορούνται και κρατούν στα χέρια τους σφραγίδες και κλειδιά. Η χώρα με τα παραμυθένια παραθαλάσσια θέρετρα αλλά και με το θερινό παρανάλωμα που, παραμορφώνοντας το περιβάλλον, μεταμορφώνει σε φέρετρα καπνίζοντα ό,τι βρει μπροστά του. Εδώ που τα παράσιτα και οι παρίες ευτυχούν, ευδοκιμούν κι απολαμβάνουν, ενώ οι άξιοι κι όσοι έχουν ανάγκες πραγματικές παραγκωνίζονται και μένουν με το παράπονο. Και τις λύσεις προσπάθησαν στο παρελθόν να τις εκβιάσουν τα εκλογικά παραβάν και οι παραπομπές, όμως ούτε αυτά μπόρεσαν να κρύψουν τη γενική παραλυσία κράτους και θεσμών και τις πομπές των πολιτικών. Και φαίνεται στον ορίζοντα τα κακουργήματα, σιγά-σιγά και με το μαλακό, να μετατρέπονται σε παραπτώματα και αφελή πολιτικά παραστρατήματα και παραπατήματα που οδηγούνται αναπότρεπτα στην παραγραφή. Φαίνεται η παράνοια κι ο παραλογισμός να μετατρέπονται σε απλές παρατυπίες και να ξεχνιούνται, ενώ η παραχάραξη ιδεών και αξιών, ελπίδων και λαϊκών εντολών σε απλές παραποιήσεις λέξεων κι εκφράσεων.
.

Ελλάδα, η χώρα του παρά! Όπου, αν και η λαϊκή σοφία επιμένει ότι “ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβονται”, όλοι γνωρίζουμε πως ο παράς, σε αντίθεση με το βήχα, όχι μόνο κρύβεται αλλά και λάθρα διοχετεύεται σε κρυφούς λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού. Όπου παρακλάδια και παρακλαδικοί απέχουν παρασάγγες από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί υγιής και ομαλή πολιτική ζωή. Όπου καίγονται τα λάχανα και επιπλέουν τα παραπούλια. Όπου παρασιωπώνται τα ελαττώματα και τονίζονται παράταιρες και παράκαιρες αρετές. Όπου ελάχιστοι θερίζουν τη στιγμή που οι περισσότεροι ... παραθερίζουν. Όπου οι αισθήσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα την ώρα που λύνουν και δένουν οι παραισθήσεις. Όπου οι νόμοι υπάρχουν για να τους παραβαίνουμε ανοίγοντας παραθυράκια κι όπου τον αθλητισμό δεν τον ελέγχουν οι αθλητές αλλά οι αθλητικοί παράγοντες και παραγοντίσκοι. Όπου οι παρασκηνιακές ενέργειες παράστολων παρατρεχάμενων αποτελούν το γεγονός. Όπου παραθρησκευτικές οργανώσεις οδηγούν τα πλήθη σε παρακρούσεις και ομαδικούς θρησκευτικούς παροξυσμούς καίγοντας βιβλία και καταστρέφοντας κινηματογράφους. Όπου, γενικώς, η παραμέληση του καθήκοντος δεν αποτελεί παρασπονδία αλλά καθημερινό τυπικό φαινόμενο.
.

Δεν κάναμε ταξίδι στη μακρινή Παραγουάη. Στη χώρα του “παρά” πήγαμε, σ’ ένα παραμελημένο και παραπεταμένο παράρτημα της Ευρώπης του 21ου αιώνα!