.
Καλά, βρε σιχαμένο σκουλήκι, ανόητε και τρελέ που νομίζεις πως θα συνεχίσεις να κάθεσαι στο κλαδί που πριονίζεις τόσα χρόνια... εγώ, αν ζήσω λίγο ακόμα, θα περπατώ πάνω στη μαύρη, έρημη γη και θα ονειρεύομαι δέντρα και πράσινες φυλλωσιές, ανθρώπους και ζώα, παιδιά και καρπούς. Εσύ, όμως, πού θα περπατάς και τι θα νιώθεις; Τι θα ονειρεύεσαι, μαλάκα;
3 comments:
Αλίμονο, πού;
Το φύλλο που περπατάει πάνω του το σκουλήκι (αν θυμάσαι εκείνη την παρομοίωση του Καζαντζάκη), κάηκε πια...
Ευτυχώς, τα όνειρα είναι πολύχρωμα.
Post a Comment