Sunday, July 02, 2006

Τα ελληνικά είναι νόστιμα

Ερχόμουν από την ΑΘήνα, επέμενε η παρέα να σταματήσουμε στον Ισθμό, στα Goody's, για φαγητό. Ευκαιρία να θυμηθώ πάλι τη γεύση του γνωστού παραδοσιακού σάντουιτς με τις ελιές και τη φέτα μέσα στο ολόφρεσκο μαύρο ψωμί. «Ένα παραδοσιακό», λέω στην υπάλληλο που με κοιτάζει περίεργα. «Ένα premier, εννοείτε», με διορθώνει και παραγγέλνει από το μικρόφωνο με στεντόρεια φωνή: «Ένα premier, παρακαλώ». Κι αμέσως μετά «Εσείς παραγγείλατε;» ρωτάει ένα μικρό κορίτσι που περίμενε δίπλα μου. Η μικρούλα παίρνει βαθιά ανάσα και «Ένα τσίκις, ένα τσίλι, ένα γκριν, ένα κλαμπ και μία κόκα», άκουσα την τρομερή παραγγελία. Μου άρεσε τόσο πολύ που την σιγοψιθύρισα κι εγώ: «Ένα τσίκις, ένα τσίλι, ένα γκριν, ένα κλάμπ. Μάλιστα. Α, και μία κόκα», ξαναείπα θαυμάζοντας την υπέροχη πλαστική γλώσσα.

«Έτοιμο το premier» με διέκοψε από τους γλωσσικούς συλλογισμούς μου η υπάλληλος. «Εσείς, παραγγείλατε;» ρώτησε τον επόμενο.

Κάθισα σε μια γωνιά κι άρχισα μηχανικά να μασουλώ το premier. Σαν λιγότερο νόστιμο από άλλες φορές μού φάνηκε. Ίσως γιατί άλλες φορές νόμιζα πως ήταν παραδοσιακό, όχι premier. Κι αυτά τα τσίλι και τα γκριν και τα γκολντ πώς να είναι άραγε; Γύρισα και κοίταξα γύρω μου. Όλοι είχαν πέσει με τα μούτρα στα δικά τους και τα καταβρόχθιζαν αμίλητοι. Θα είναι νόστιμα, δεν μπορεί, για να τα τρώνε με τόση όρεξη!

Άφησα το premier μισοφαγωμένο πάνω στο τραπέζι και σηκώθηκα. «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» αναρωτιόταν ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ντένις ο Τρομερός, θα λέγαμε σήμερα. Μήπως η γλώσσα είναι μόνο για να συνεννοούμαστε, για να γινόμαστε κατανοητοί από το περιβάλλον μας και τίποτα άλλο; Μόνο για να δηλώνουμε τις βιολογικές μας ανάγκες και τα απαραίτητα για την καθημερινή μας ζωή και τίποτα περισσότερο; Έτσι δηλαδή όπως μιλάς τα αγγλικά ή τα γαλλικά, τσάτρα πάτρα, ίσα-ίσα για να τα καταφέρνεις στις διακοπές σου στις ξένες χώρες, να ρωτάς, να παραγγέλνεις, να μη νιώθεις ολωσδιόλου ξένος και τα τέτοια. Τότε πώς ο Σολωμός την τοποθετεί δίπλα στην ελευθερία; Δεν μπορεί, αυτός που είχε γνωρίσει και τις ευρωπαϊκές γλώσσες, που έμαθε πρώτα τα ιταλικά και μετά τα ελληνικά, που αγωνίστηκε να τα μάθει και δεν τα έμαθε τελικά στην εντέλεια, που μέσα του κουδούνιζε η θέα της πατρίδας αγκαλιασμένης σφιχτά με την ελευθερία και τη γλώσσα, μήπως αυτός ξέρει κάτι παραπάνω από όλους εμάς, τους σημερινούς τσίκις;

Μ' αυτές τις σκέψεις έφτασα στο Άργος. Το στομάχι μου γουργούριζε. Σταμάτησα σ' ένα ταβερνάκι. Μπήκα μέσα, κάθισα και παράγγειλα στον μουστακαλή ευτραφή ταβερνιάρη. Τίποτα σπουδαίο. Μια μερίδα παϊδάκια, βροβιά, μια φέτα και κρασάκι από ένα παλιό βαρέλι, που ασφαλώς θα κουβαλούσε μέσα του μαζί με τη μυρωδιά του ξύλου και την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Το φχαριστήθηκα. Ειδικά το λαμπερό κρασί. «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ...», φώναζε συνεχώς μέσα μου ο κόντες Διονύσιος, ο Ντένις. Και η φωνή του πατέρα μου μιλούσε μέσα μου, που όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο, αντί για μπράβο, μου είπε συγκινημένος: «Να την προσέχεις τη γλώσσα, γιε μου. Θα ξέρει πάντοτε περισσότερα από σένα».

Τα ελληνικά πιο νόστιμα μου φάνηκαν πάντως. Και τα φαγητά και η γλώσσα. Κάτι ήξερε ο Σολωμός. Αλλά και ο ταβερνιάρης...

26 comments:

Anonymous said...

δεν είσαι αυτόχθων πελοποννήσιος να υποθέσω? 'γροβιά' ή 'βολβοί' κουχί 'βροβιά'
Τζεην

scalidi said...

Νομίζω ότι δεν είναι η εποχή για τα βροβιά...αλλά το κείμενό σου είναι παντός καιρού εξαιρετικό, όπως μας έχεις κακομάθει πια

valentin said...

>«Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» αναρωτιόταν ο Διονύσιος Σολωμός

Ο Σολωμός πάντως δεν εννοούσε ότι όλος ο κόσμος πρέπει να έχει στο μυαλό του και τη γλώσσα. Την αναφέρει γιατί αυτός ήταν ποιητής. Τα βάζει μαζί γιατί τα δικά του κύρια ενδιαφέροντά του ήταν η Επανάσταση (ελευθερία) και η ποιητική δημιουργία (γλώσσα). Δεν το προτείνει για όλο τον κόσμο.

Πρόκειται για ένα από τα πολλά παρανοημένα τσιτάτα που κυκλοφορούν για τη γλώσσα.

Anonymous said...

ΣΟΛΩΜΟΣ
Κατ'αρχήν, βλέπω ότι τρως καλά. Κατά δεύτερον, ενδιαφέρεσαι για τη γλώσσα. Κατά τρίτον, ενδιαφερόμαστε, όλοι, για την ελευθερία. Και για επικοινωνία.
Πάμε πάλι:"ένα τσίκις, μια γλώσσα, ένα τσίλι, μια ελευθερία, ένας blogger, μια διάθεση για επικοινωνία".
Η σταθερή γραφή σου μ'αρέσει. Κάτι σαν τη Γερμανία που κέρδισε την Αργεντινή (κρίμα που δεν συνέχισε και αυτή).Μερικά κείμενά σου (Μετά φόβου και ελαίου) είναι σαν τη Γαλλία που κέρδισε τη Βραζιλία (το κείμενό σου είχε μέσα το "Ζιζού - ελιά" του). Το κείμενό σου για τις Φανταστικές Πατρίδες, είχε στοιχεία λάτιν.
ΥΣ 1 : Μ’αρέσει που είμαι Ευρωπαίος και να ονειρεύομαι ότι κάνω ντρίπλες βραζιλιάνικες
ΥΣ 2 : Ο Σολωμός, ως γνωστόν, έχει εξαιρετικό αρνάκι.
ΥΣ 3 : Πότε θα κάνεις ξανά ραδιόφωνο;

el-bard said...

anonymous Τζέην
Δεν το ήξερα. Δεν είμαι Πελοποννήσιος, σωστά, αλλά εδώ που βρίσκομαι (στο Άργος) τα λένε βροβιά. ΑΛλά και πάλι δεν είμαι βέβαιος. Θα ρωτήσω να μάθω. Κρατώ τη διόρθωσή σου και σ' ευχαριστώ.

scalidi
Καλησπέρα. Εσύ μπορείς να λύσεις την απορία για τα "βροβιά". Αν και έχεις φύγει καιρό από τούτα δω τα άγια χώματα.
Θα περάσω από τα δικά σου. Είναι μερικά (δύο τελευταία) που πρέπει να τα δω επισταμένως.
Την καλησπέρα μου.

valentin
Εγώ πάντως δεν παρανοώ τίποτα. Άκουσέ το: «Ένα τσίκις, ένα τσίλι, ένα γκριν, ένα κλαμπ και μία κόκα». Μα δεν είναι ποίημα αυτό;

σόμις
Μήγαρις δε σ' έχω καταλάβει; Ή νομίζεις πως διαλανθάνεις με μπρος-πίσω, τα μέσα-έξω και τα τέτοια. Πάντως μ' άρεσε πολύ η συσχέτιση κειμένων και ποδοσφαιρικών αγώνων. Να το έχουμε υπόψη μας αυτό.
Για το ραδιόφωνο τα έχουμε πει. Μόλις φύγουν οι ζέστες. Προετοιμάσου Ζιζού.

scalidi said...

Η εποχή για τα βροβιά ξεκινάει την Καθαρά Δευτέρα, στα σίγουρα. δεν ξέρω μέρχι πότε διαρκεί. Ο αθήναιος θα μπορούσε να μας διαφωτίσει περαιτέρω...με τα γαστριμαργικά μαγικά του.

Θεοδόσης Βολκώφ said...

Kαλημέρα Λευτέρη!
Η πένα σου ρέει.Δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά άλλωστε... Τα διαβάσματα και τα ακούσματά σου είναι ζωντανά μέσα σου. Σολωμός και Παπαδιαμάντης, Bach και Βeethoven και φυσικά τόσοι άλλοι...
Χαίρομαι να σε διαβάζω και θα σε διαβάζω... Είμαι λίγο καινούργιος σε όλα αυτά και με την τεχνολογία δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις...
Καλή σου μέρα λοιπόν!
Θεοδόσης Βολκώφ

el-bard said...

Αγαπητή μου scalidi
Δε μας ενδιαφέρει ποια είναι η εποχή για τα βροβιά, αλλά αν τα βροβιά τα λένε βροβιά στην Πελοπόννησο ή μήπως γροβιά ή βολβούς (όπως λέει η/ο anonymous Τζέην).

Theodosis
Σ' ευχαριστώ που περνάς από δω. Κι εγώ σε βλέπω και διαβάζω τα δικά σου.
Κι εγώ νέος είμαι (στην τεχνολογία αυτού του είδους, των blogs). Αλλά μόλις το ανακάλυψα, βρήκα ότι δεν είναι άσκημο να κοινοποιείς τις σκέψεις σου και να μαζεύεις ΦΙΛΟΥΣ.

Anonymous said...

Βροβιά κι όχι γροβιά.Σίγουρα.Αν πάντως η valentin φοβάται μήπως παρεξηγήσουμε το νόημα του ποιήματος και δεν έχουμε άλλο στο μυαλό μας παρά ελευθερία και γλώσσα,δεν υπάρχει πια τέτοιο ενδεχόμενο σ' αυτή τη χώρα.Επίσης σίγουρα.

scalidi said...

Βροβιά. Ασυζητητί

paroussa said...

Oυφ, επιτέλους αποκαταστάθηκε το ιντερνετ.Η βλάβη μας εφαγε ολη την μέρα σήμερα.
Πολύ ωραίο το κείμενο σου.Ετσι που δεν μαγειρεύουν πιά οι περισσότερες μαμάδες,τα παιδιά την έχουν καταβρει με τα φαστ φουντ.
Τι ωραία ομως μας σερβίρεις το δικό σου φαγητό΄.
Α,..και μπορεί κάποιος να μου πεί τι ειναι επιτέλους αυτά τα βροβιά.

paroussa said...
This comment has been removed by a blog administrator.
el-bard said...

Ο άλλος anonymous και η scalidi ψήφισαν βροβιά. Ε! κάτι θα ξέρουν.

paroussa paroussa
Σ' ευχαριστώ που πέρασες. Μέσα στις τόσες δουλειές...
Α, τι είναι τα βροβιά τώρα. Μα... το λέει η λέξη.

Anonymous said...

A!Ξέχασα. πολύ ωραίο κείμενο,μαγειρεμένο με μια δόση παλιά συνταγή της γιαγιάς κι άλλη μια δόση σύγχρονη κουζίνα. το αποτέλεσμα θεσπέσιο!

paroussa said...

(;)Αν ήξερα θα ρώταγα;any way.

el-bard said...

Λοιπόν, τα βροβιά είναι βολβοί, μέσα στη γη και τα μαγειρεύουμε βραστά από την Καθαρά Δευτέρα (γεια σου scalidi) και μετά με λάδι και ξύδι. Ολίγον τι πικρά, με γεύση γενικά περίεργη. Που σου αρέσει αμέσως και τρελαίνεσαι ή δεν σου αρέσει και τα αποφεύγεις. Εδώ στην Πελοπόννησο τα έμαθα κι εγώ.
Αυτά για την paroussa paroussa με την καλησπέρα μου.

Anonymous said...

Απο που ειναι η καταγωγη σου αν επιτρέπεται;Το επιθετο σου αν ειναι οντως ετσι,υπάρχει στο νομο Αργολίδος.

el-bard said...
This comment has been removed by a blog administrator.
el-bard said...

Αν είναι όντως έτσι;;;;

Αθήνα. Παππούς από Ύδρα. Παλαιοί Μανιάτες οι οποίοι προεπαναστατικά μετακινήθηκαν προς την Ύδρα, για να δουλέψουν τσούρμο στα πλοία.

scalidi said...

Παρούσα μου, τα βροβιά είναι μικροί βολβοί που συνήθως τους συναντάς άγριους στη φύση -αλλά καλλιεργούνται κιόλας, μεταφυτεύοντας τους άγριους καρπούς- τους βγάζεις από τη γη, τους καθαρίζεις, τους πλένεις και τους βράζεις. Τότε έχουν ένα απαλό σχεδόν ροζάκι χρώμα και τους σερβίρεις με φρέσκο λάδι και λεμόνι ή ξύδι, αναλόγως τα γούστα και το μάγειρα. Η γεύση τους είναι λίγο πικρή...αλλά έντονη και αποτελούν θαυμάσιο νηστήσιμο έδεσμα.

george.pirgaris said...

Γεια σου φίλε el bard κι από δω.
Δε το ήξερα οτι είχες μπλογκ, ίσως να το έχεις βάλει κάπου στα σαιτ που κυκλοφορούμε, αλλά μη νομίζεις, από παρατηρητικότητα σκίζω ο αθεόφοβος!!!

Μάλιστα. Διάβασα το ωραίο σου κείμενο και πράγματι έχουμε ομοιότητες φίλε. Επιμένουμε ελληνικά!

Τώρα που το έμαθα θα περνάω να τα λέμε κι από δω...

Anonymous said...

Εννοουσα αν το Μπαρδάκος ειναι το κανονικό σου επίθετο κι όχι ψευδώνυμο.

paroussa said...

@el-bard + @scalidi
ευχαριστω πολύ γιά τις πληροφορίες.

Ektwras said...

Οταν λεω οτι θελω ταβερνα καποιος μου λεει για το καινουριο restaurant με fashion κουζινα

ΟΧΙ ΘΕΛΩ ΤΑΒΕΡΝΑ

el-bard said...

ektwras
Καλά είναι όλα, αρκεί να συνειδητοποιούμε, άρα και να ξέρουμε κάθε φορά, πού είμαστε και τι θέλουμε.

paroussa-paroussa
Τελικά λύθηκε το θέμα. Αν περάσω καμιά φορά από πάνω, θα κανονίσω να σου φέρω λίγα βροβιά. Τα δικαιούσαι.

regina
Αυτό όντως είναι το επώνυμό μου. Αν διάλεγα ψευδώνυμο, θα διάλεγα ασφαλώς κάποιο πιο εύηχο.

ellinida said...

Ε να μην τρελλαθούμε εντελώς ! Ιδια γεύση έχουν τα αθάνατα παιδάκια με το "ένα κλαμπ παρακαλώ" ; Τα παραγγέλνεις και τρέχει το στόμα σου σάλια , τα γεύεσαι μόνο και που τα σκέφτεσαι !
Μμμμ παιδάκια ! (δεν θυμάμαι που είναι τα διαλυτικά)
Η μικρή του αδελφού μου , ετών 21 προτιμά τις προτηγανισμένες πατάτες !!! Οταν δει ότι είναι κανονική πατάτα ξυνίζει τα μούτρα της . Σημεία των καιρών ...
Τουλάχιστον μιλάει καλά ελληνικά , κάτι είναι κι'αυτό !