- Να θυμηθούμε να πάρουμε μπουφάν μαζί μας. Και μερικές ζακέτες.
- Γιατί; Στη Μυτιλήνη πάμε, δεν πάμε στην Ισλανδία. 37 βαθμούς και θα σκάει ο τζίτζικας.
- Μυτιλήνη-ξεμυτιλήνη, τα βράδια θα κάνει ψύχρα. Από το να τρέχουμε να ψάχνουμε εκεί, καλύτερα να πάμε οργανωμένοι.
Μάλιστα. Βάλε, λοιπόν, κι ένα σακ βουαγιάζ με χοντρά. Κι άλλο ένα με παπούτσια, σαγιονάρες, πέδιλα, αθλητικά. Κι άλλο ένα με τα μπανιερά. Κι άλλο ένα με βατραχοπέδιλα, ψαροντούφεκα, καλάμια και λοιπά είδη ψαρικής. Και βέβαια, δυο σακ βουαγιάζ, ένα με τα ρούχα τα δικά μου κι ένα με τα δικά της. Μας κάνουν σύνολο έξι. Επί δύο, μια και από μια τα ίδια θα έχουν κι ο Νίκος με την Αθηνά, σύνολο δώδεκα. Τις καρέκλες της παραλίας δε θα τις πάρουμε μαζί μας; Ασφαλώς. Την ομπρέλα; Το συζητάς; Καρέκλες και ομπρέλα εκεί θα κοστίζουν 35 ευρώ την ημέρα. Τέσσερις καρέκλες, λοιπόν, και δύο ομπρέλες. Λάπ τοπ; Θα το πάρουμε, μπορεί να μας κατέβει καμιά ιδέα. Τα σχετικά με τη ζωγραφική του Νίκου; Βέβαια, κι αυτά. Ηλιοβασιλέματα στο Μόλυβο, πρωινά, η Πέτρα απέναντι, όλα αυτά εμπνέουν. Ή όχι; Και την τσάντα με τα φωτογραφικά και το τρίποδο. Κι ένα βαλιτσάκι με τα φάρμακα; Γίνεται χωρίς φάρμακα; Από απλές ασπιρίνες, ντεπόν, πονστάν και λοιπά αναλγητικά, μέχρι το σολουρίκ, το Τ4, τα πάρσιαλ, τα ελκοστόπ, τα βιαρτρίλ, τις δραμαμίνες, τις κολχικίνες, τα ιντεράλ, την κρέμα τη βολταρέν μήπως μας πιάσει καμιά μέση, τα ζανάξ -άνθρωποι είμαστε, μπορεί να αγχωθούμε, τα χάπια της πίεσης, της χοληστερίνης... Στοπ, δεν έχουμε πίεση ούτε χοληστερίνη, ακόμη εννοώ. Δεν έχουμε, αλλά ας είμαστε έτοιμοι, δεν ξέρεις τι γίνεται, μπορεί να χρειαστούν. Έξω θα τρώμε καθημερινά, ψητά και σουβλιστά, ε, στην ηλικία μας... Μάλιστα. Κι όλα τα άλλα για τα τσιμπήματα, για τα εξανθήματα, Α, να μην ξεχάσουμε και τα βέρτιγκο βόμεξ, μπορεί να μας πιάσει κάνας ίλιγγος. Και τα νιφλαμόλ για τα δόντια, τέτοιες στιγμές σε πιάνουν πονόδοντοι. Μάλιστα. Κι άλλο ένα βαλιτσάκι με φάρμακα για τον Νίκο, μας κάνουν... Δε θυμάμαι, έχασα το λογαριασμό. Να δούμε πώς θα χωρέσουμε στο αυτοκίνητο. ΄Εχουμε μεγάλο πορτ μπαγκάζ. Μεγάλο, ναι, δε λέω για τα πράγματα, αυτά θα χωρέσουν. Εμείς δε θα χωρέσουμε. Λέω να τα στείλουμε με φορτωτική και να μας περιμένουν έξω από το ξενοδοχείο.
- Για Μυτιλήνη, λοιπόν, ε;
- Ναι.
- Μπράβο, μπράβο. Είναι υπέροχα. Να πάτε στον Άγιο Ραφαήλ. Τον ξέρεις τον Άγιο Ραφαήλ.
- Όχι, δεν τον ξέρω. Τον μόνο άγιο που ξέρω εκεί είναι...
- Να πας να δεις την ηγουμένη και τα έργα της.
- Όχι, θα πάω να δω τα έργα του άλλου αγίου.
- Ποιου αγίου;
- Του αγίου Θεόφιλου του Χατζημιχαήλ.
- Ποιος είναι αυτός; Καινούργιος; Δεν τον έχω ακουστά.
Εγώ θα πάω να δω αυτόν τον καινούργιο, τον ετοιμόρροπο άγιο, τον αλαφροίσκιωτο και φοβισμένο, τον δικό μου άγιο, τον άγιο των χρωμάτων. Θα ψάξω και για κανένα ίχνος του άλλου, του Βενιαμίν του Λέσβιου.
Γι' αυτούς πάω στην Λέσβο. Αν χωρέσω, τελικά.
